ျမန္မာျပည္သားေဟ့ ျမန္မာျပည္သား

ဂ်ပန္က က်ေနာ္တို႔ျမန္မာျပည္သားကို ပါးရိုတ္လိုက္တဲ့ အမႈကို ဖတ္မိျပီးစိတ္မေကာင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုတာထက္ မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္မိတယ္။ ျပည္ပမွာ ေစာ္ေစာ္ကားကား လုပ္ယံုမက ျပည္တြင္းမွာပါ ျဖစ္လာျပီးတဲ့လား...
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ က်ေနာ္ ဂ်ပန္နိုင္ငံကို ၀င္လာတုန္းက လူ၀င္မႈၾကီးၾကပ္ေရးေကာင္တာမွာ ျဖစ္တဲ့ျပႆနာကို သြားသတိရတယ္။ က်ေနာ္ဂ်ပန္နိုင္ငံကိုမလာခင္ ေသခ်ာရေအာင္လို႔ ဗီစာသြားယူထားခဲ့တယ္။ ဗီစာယူတုန္းထဲက ေသေသခ်ာခ်ာလဲ စာရြတ္စာတမ္းေတြ အျပည့္အစံု ဂ်ပန္မွတင္ျပျပီး က်ေနာ့္ေက်ာင္းက ပါေမာကၡခ်ဳပ္ေထာက္ခံစာနွင့္ပါ ယူထားတာမို႔  ပံုမွန္ ငါးရက္ေစာင့္တဲ့ ဗီစာကို နွစ္ရက္အတြင္း က်ေနာ္ရပါတယ္။

ျမန္းမာ(ဂ်ပန္ေတြေခၚသလို) ဆိုတာနွင့္ ရစ္ျခင္း

ဒီလိုနွင့္ေပါ့ ဂ်ပန္နိုင္ငံ အိုစာကာေလဆိပ္ကို ေရာက္လာေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ ေကာင္တာမွာ တန္းစီျပီး က်ေနာ့္ Travel Document ကိုထုက္ေပးလိုက္တယ္။  အဂၤလိပ္စကားေကာင္းေကာင္း
မေျပာတက္တဲ့ မ်က္နွာဖံုးစည္းထားတဲ့ လ၀ကအရာရွိက က်ေနာ့္စာအုပ္က ဗီစာေတြ႔ျပီးတာနွင့္ လက္ေဗြယူလိုက္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုတ္ကာ စာအုပ္ျပန္ေပးပါတယ္။ စာအုပ္ျပန္ေပးရင္း သူက " You visit who?" ဆိုျပီး ကို႔ယို႕ကားယား အဂၤလိပ္နွင့္ေမးလို႔ က်ေနာ္က ျပံဳးျပျပီး " My Burmese friends" လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ အဲဒီမွာ ပုဂၢိဳလ္က မ်က္လံုးျပဴးျပီး White Card ကိုျပန္စစ္ျပီး က်ေနာ္ကို လက္ညိႈးနွင့္ ေထာက္ျပကာ မင္းသူငယ္ခ်င္းအမည္ လိပ္စာေတြ ဖုန္းေတြေရးေပးပါ လို႔ ေတာ္ေတာ္အသံုးမက်တဲ့ အဂၤလိပ္စကားနွင့္ ေျပာပါေလေတာ့သည္။ က်ေနာ္လဲ ျဖည့္ေပးျပီးေတာ့ လိပ္စာက အျပည့္စံုေရးဖို႔  ငါမသိဘူး ငါတည္းဖို႔ ဌားထားတဲ့အခန္း စာရြတ္စာတမ္းေတြၾကည့္ ငါဒီမွာေနမွာ ေျပာေတာ့ အဲဒီပုဂၢိဳလ္က No No you friends you friends ခ်ည္းေအာ္ေနေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္စိတ္ခ်ဥ္ေပါက္လာျပီး ျပန္ေအာ္ေတာ့တယ္။ ငါမွာ ဂ်ပန္သံရံုး ကထုက္ေပးထားတဲ့ ဗီစာပါတယ္ အခန္းဌားထားျပီးေၾကာင္းေျပစာပါတယ္ မင္းဘာသိခ်င္ေသးတာလဲ ေျပာေတာ့။ သူက ဂ်ပန္လိုေတြ လႊတ္ပါတယ္ က်ေနာ္လဲ အသံျမွင့္ျပီး ငါဂ်ပန္လိုမတက္ဘူး မင္းအဂၤလိပ္လိုေျပာပါ ေျပာေတာ့ ဒီလူက ဖုန္းေကာက္ကိုင္ျပီး "အာဂ်ီနိုမိုတို မီဆူဘီရွိ ျမန္းမာ ျမန္းမာ တိုရွီဘာ ျမန္မာျမန္မာ" ဆိုျပီးပါြးပါေတာ့သည္။ ခ်က္ခ်င္း လက္ပတ္ေတြနွင့္ ခါးကုန္းျပီး တဟိုက္ဟိုက္ လုပ္ေနတဲ့ လူသံုးေယာက္ေရာက္လာ ကာ က်ေနာ္ကို နွံေကာင္ကို ပုရြတ္ဆိတ္၀ိုင္း သလို ေျခကားယား လက္ကားယားျဖင့္ တဟိုက္ ဟိုက္ လုပ္ကာ မွန္ခန္းေလးကို လက္ထိုးျပျပီး ေခၚပါေတာ့သည္။
နာရီ နွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေလယာဥ္ထဲ ေညာင္းလာေတာ့ အခံနွင့္ ေဒါသက ေထာင္းကထြက္သြားပါတယ္။ လက္ဆဲြကို ပစ္ခ်လိုက္ျပီး ကဲေျပာဘယ္သြားရအုန္းမွာလဲ ဆိုျပီး သူတို႔ေျပာတဲ့ အခန္းကို လုိက္ခဲ့ေတာ့ က်ေနာ္ပစ္ခ်တဲ့ အိတ္ကို ဆဲြျပီး ဟိုက္ ဟိုက္နွင့္ ေခၚလာတယ္။  က်ေနာ္ကို အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ကို ယူသြားျပီး ကြန္ျပဴတာမွာ ရွာေနေတာ့သည္။  က်ေနာ္လဲ ကြန္ျပဴတာကို ျမင္ေနရတယ္။ ဗူးသီငေပါင္းေၾကာ္ေတြ တက္လာျပီး သူတို႔ေတြ ေယာက္ယက္ခက္ေနရင္း တခုခု ရွာမေတြ႕တဲ့ ပံုျဖစ္ေနရာက ဖုန္းေကာက္ဆက္လိုက္တယ္။
ခဏေနေတာ့ လူငယ္ေလးတဦးေရာက္လာတယ္ အရာရွိျဖစ္မယ္ ပထမေခၚလာတဲ့ အဖိုးၾကီးေတြက တဟိုက္ ဟိုက္ သူ႕ကို လုပ္ေနျပီး အာဂ်ီနိုမိုတို ေယာေတာရွိ အေမရိကန္ဂ်င္း ျမန္းမာ ျမန္းမာ ေတြေျပာေတာ့ ထိုလူငယ္က ေကာင္းမြန္တဲ့ အဂၤလိပ္စကားနွင့္ ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ မင္းကိုဒီေခၚလာတဲ့အတြက္ စိတ္မဆိုးပါနွင့္ သူတို႔က လုပ္ငန္းမကၽြမ္းက်င္ေသးလို႔ပါ မင္းရဲ႕ U.S Permanent Resident Card ေက်းဇူးျပဳျပီး ခဏျပေပးပါ အခုခ်က္ခ်င္းျပီးပါျပီ လို႔ေျပာေတာ့။ က်ေနာ္လဲ မင္းရေစရမယ္ ေျပာျပီး ခ်က္ခ်င္းထုက္ေပးလိုက္တယ္။ လူငယ္ထိုလူၾကီးေတြကိုသြားျပီး ၀ူးရွိ၀ါးရွိလို႔ နွစ္လံုးသံုးလံုးေလာက္ေျပာလိုက္တာနွင့္ ကြန္ျပဴတာမွာ က်ေနာ္ဂ်ပန္သံရံုးမွာ ရိုတ္ထားတဲ့ ပံုၾကီးဘြားဆို ေပၚတက္လာ အဲဒီအဘိုးၾကီး သံုးေယာက္ ၀ုန္းကနဲထကာ ကြန္ျပဴတာကို ဟိုက္ ဆိုျပီး ခါးကုန္းလိုက္ၾကတယ္။  ျပီးေတာ့ က်ေတာ့ဖက္ကို လွည့္ျပီး တခန္းလံုးက လူေတြ ဟိုက္ ဆိုျပီး ခါးကုန္းျပန္ေရာ က်ေနာ္လဲ ျမတ္စြာဘုရား ဘာလုပ္ျပန္ျပီလဲေပါ့ လူငယ္ေကာင္ေလး က်ေနာ္အနားျပန္လာျပီး "ဂ်ပန္နိုင္ငံက ၾကိဳဆိုပါတယ္ မစၥတာထြန္း က်ေနာ္နွင့္တကြ အားလံုးေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကို ခြင့္လႊတ္ေပးဖို႕ ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔ "  ခြင့္လႊတ္ပါရန္ေျပာျပီး ခါးကုန္းကာ တဟိုက္ ဟိုက္ နွင့္ အားနာစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ရိုရိုေသေသ ေျပာပါေတာ့သည္။  က်ေနာ္လဲ အခန္းထဲက ျပန္ထြက္လာေတာ့ အျပင္မွာ United Airline က ဂ်ပန္မေလးနွစ္ေယာက္က တခါ ဟိုက္ ဆိုျပီး ခါးကုန္းအေလးျပဳျပန္ေရာ သူတို႕လက္ထဲမွာလဲ က်ေနာ္ လက္ဆဲြနွင့္ Baggage ကိုအသင့္ဆဲြလို႔ က်ေနာ္ကို ေဘးကသက္သက္ အေပါက္ကို ခုနက အဖိုးၾကီးေတြ တဟိုက္ ဟိုက္နွင့္ တံခါးဖြင့္ျပီး ထြက္ေစေတာ့ တန္းစီေနတဲ့ လူတန္းၾကီးထဲက ေလယာဥ္တစီးထဲလာတဲ့ ခပ္ကဲကဲ အေမရိကန္ေကာင္ေတြက ေလခၽြန္ျပီး လက္ခုပ္တီးပါတယ္ က်ေနာ္လဲ လက္ျပန္ျပေတာ့ က်ေနာ္နားက ဂ်ပန္အဖိုးၾကီးေတြ မ်က္နွာေတြ နီရဲလို႕ အဲဒီလူေတြဖက္ လွည့္ကာ ခါးကုန္းျပီး ဟိုက္ လုပ္လိုက္ က်ေနာ့ဖက္လွည့္ကာ ဟိုက္ ဆိုျပီး ခါးကုန္းလိုက္ လုပ္ျပန္ေလေရာ။ က်ေနာ္လဲ က်ေနာ္အိတ္ေတြ ယူမလို႔ျပင္ေတာ့ ေကာင္မေလးေတြက သူတို႕လိုက္ပို႔ေပးမွာျဖစ္ေၾကာင္းနွင့္ အိုစာကာေလဆိပ္ကိုယ္စား ေတာင္းပန္ပါတယ္ ဆိုျပီး ဟိုတ္ လုပ္ျပန္ေရာ ( ဂ်ပန္မွာ လူမျဖစ္တာ အေတာ္ကံေကာင္းတယ္ ဂ်ပန္ျဖစ္ရင္ ခါးကိုက္ေရာဂါ ခဏေလးရမယ္)။ က်ေနာ္လဲ ကာစၥတန္ေကာင္တာ ဘက္ကို ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ ဘယ္ညာ အထုပ္ဆဲြျခံရံကာ ထြက္လာေတာ့တယ္။

တဟိုက္ ဟိုက္တို႔ ေတာင္းပန္ျခင္း
အေနာက္ကေန ဆူမို တိုရွိဘာ ဆိုျပီး ဆူညံဆူညံနွင့္ အသံနွင့္ ေကာင္မေလးေတြ ေက်းဇူးျပဳျပီး ခဏေလး ရပ္ပါ ေျပာလာလို႔ လွည့္ၾကည့္လိုက္တာ လူနွစ္ေယာက္ ေျပးလိုက္လာျပန္တယ္။ အားပါး ဘယ္သူလဲလို႔ က်ေနာ္ကို ရစ္လိုက္တဲ့ ေကာင္တာက ပုဂၢိဳလ္ နွင့္ အရာရွိလူငယ္ေလး ျဖစ္ေနတယ္။ အနားေရာက္လာေတာ့ နွစ္ေယာက္လံုး ခါးကုန္းျပီး တဟိုက္ ဟိုက္ လုပ္ျပန္ေရာျပီးေတာ့မွ လူငယ္ေလးက ဒီအရာရွိ၏အမွားကို ေမ့ေပးပါ  ဒီအရာရွိနွင့္တကြ သူက ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေျပာျပန္ေရာ က်ေနာ္ျဖင့္ စိတ္ေလေရာ ရပါျပီ ရပါျပီ ငါေမ့ပါတယ္ အကုန္ေမ့့ျပီလို႔ ေျပာေတာ့မွ ဆက္သြားရတယ္။ ဒါေတာင္ က်ေနာ္လွည့္ထြက္လာေတာ့ အေနာက္မွာ ဟိုက္ လုပ္ျပီး က်န္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္တဂိတ္က ကာစၥတန္အရာရွိကလည္း တဟိုက္ ဟိုက္နွင့္ ၾကိဳဆိုကာ ရုပ္ပံုကားခ်ပ္နွင့္ ေသနတ္ေတြ လက္ပစ္ဗံုးေတြ ဘိန္းေတြ ေဆးေျခာက္ေတြ ပါတဲ့ ပံုေထာင္ျပပါ အိတ္ထဲမွာ ရွိလားေမးသည္။ တပံုျပီး တပံုျပကာေမးသည္ မရွိပါေျပာတိုင္း တခါေျဖတိုင္း သူ႕ခါး တခါေကြးျပီး ဟိုက္လုပ္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းျပီးသြားေတာ့ က်ေနာ္ေလယာဥ္က ည ၉ နာရီ ၃၀ မွ အိုစာကာေလဆိပ္ကေန တိုက်ိဳကို စီးရမွာမို႔ နားေနတဲ့ ေနရာမွာ ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္ေနရာခ် ေပးလို႔ ထိုင္ေစာင့္ေနပါတယ္။ ေကာင္မေလးေတြက အင္တာနက္ password ပါေပးလို႔ လက္ဆဲြေတာ္ Laptop ထုက္ျပီး ၾကင္သူကို ဆက္သြယ္ဖို႔ျပန္ေနစဥ္မွာ ဟိုက္ ဆိုျပီး ေကာင္မေလးနွစ္ေယာက္နွင့္ ဟိုအရာရွိေကာင္ေလး ျပန္ေရာက္လာတယ္ ထိုင္တာေတာင္ ၁၅ မိနစ္မျပည့္ေသးဘူး စိတ္ေလပါေရာ ဘာလာရႈပ္ျပန္ျပီလဲ ဆိုတဲ့အေတြးနွင့္ စူးစမ္းလိုက္ေတာ့။ က်ေနာ့ကို အခုမွ ၅ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွိေနေသးလို႔ အၾကာၾကီးထိုင္ေစာင့္ေနရမွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပါတယ္ အခု ၆ နာရီထြက္မယ့္ ျပည္တြင္းေလေၾကာင္းက ေလယာဥ္တစီးနွင့္ တိုက်ိဳ ကိုပို႔ေပးခ်င္ပါတယ္ ခြင့္ျပဳပါလို႔ ေျပာလာျပန္ေရာ...  ဟိုက္တို႔ကို ေတာ္ေတာ္သနားသြားတယ္ သူတို႔ ေခ်ာ့တာကလဲ ျပီးပဲမျပီးနိုင္ဘူး က်ေနာ္ျဖင့္ အားရပါးရ ရယ္ခ်လိုက္မိပါတယ္ ျပီးေတာ့ ကဲေကာင္းျပီး လုပ္ပါ လုပ္ပါလို႔ ခြင့္ျပဳလိုက္တာနွင့္ က်ေနာ္ အေမရိကန္ဂ်င္းျမန္းမာ အား


ဂ်ပန္ ANA လိုင္းက ေလယာဥ္အမွတ္ ANA3828 နွင့္ တင္ပို႔လို႔ လက္မွတ္လဲေပးတယ္။ ဒီေတာ့ တိုက်ိဳက ၾကင္နာသူမေရႊေခ်ာ ကို ကတိုက္ကရိုတ္ဖုန္းဆက္ေတာ့ မေရႊေခ်ာက " ဟင္..ည ၉ နာရီ ၃၀ မွ အိုစာကာက ထြက္မွာေလ အခုအေစာၾကီးပဲ ဘယ္လို ျဖစ္ရတာတုန္း " အစခ်ီကာ စစ္ေဆးေမးျမန္းပါေတာ့သည္ (ဂ်ပန္မွာၾကာသြားလို႔ သူလဲ ဟိုက္ဟိုက္တို႔ ဓါတ္ကူးျပီး အစစ္ေဆးထူတယ္)။



ျမန္မာျပည္သားေဟ့ ျမန္မာျပည္သား
ဒီေတာ့အနွစ္ခ်ဳပ္ရရင္ ဂ်ပန္ေတြ အင္မတန္မွဦးစားေပးတဲ့ အေမရိကန္ဂ်င္း (အေမရိကန္လူလို႔ ဂ်ပန္ေတြေျပာတဲ့ စကားထင္ပါသည္) စာရြတ္စာတမ္းနွင့္ေတာင္မွ ျမန္းမာ ဆုိတာေလးပါယံုနွင့္ ရွက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ စစ္ေဆးတဲ့ အတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိပါတယ္။ ဂ်ပန္ေရာက္ ျမန္မာနိုင္ငံသားေတြ ေျပာျပခ်က္အရ ျမန္မာစာအုပ္ အနီေလးကိုင္ထားတာနွင့္ ေလဆိပ္မွာ ဗီစာထုဖို႔ တန္းစီေနတဲ့ အတန္းထဲက ဆဲြထုက္ျပီး စစ္ေဆးခံရတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဒီေတာ့ဗ်ာ ျမန္မာျပည္ၾကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ့ ဦးသိန္းစိန္ အရပ္အစိုးရၾကီးတို႔ေရ ဘယ္ေရာက္ေရာက္ ျမန္မာေဟ့လို႔ ေျပာလိုက္ရင္ ရင္ေကာ့နိုင္ေအာင္ တန္ဖိုးျမွင့္ေပးပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ကမာၻ႕အလယ္မွာ ေအာက္တန္းက်ေအာင္ တန္ဖိုးေတြခ်မေနေတာ့ပါနွင့္လို႔ စိတ္မေကာင္းၾကီးစြာျဖင့္ ေျပာလိုက္ပါရေစ...

ျမန္မာဆိုျပီး ရင္ေကာ့နိုင္မည့္ အနာဂတ္ေပၚေပါက္ေအာင္ အရပ္အစိုးရၾကီးတို႔ ၾကိဳးစားသြားရန္  အဓိဌာန္ျပဳၾကပါလို႔ ေတာင္းဆိုရင္း

ရဲမင္းထြန္း (ေခတၱ တိုက်ိဳ- ဂ်ပန္)