ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားသည္ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကထဲကပင္ အစုအဖြဲ႔ႏွင့္ ေနလာခဲ့သည္မွာ ယေန႔ မ်က္ေမွာက္ေခတ္တိုင္ေအာင္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာင္လည္းပဲ အစုအဖ႔ဲြ အေနႏွင့္ပင္ ဆက္လက္ ေနသင့္ ေနၾကရမွာျဖစ္ပါတယ္။တပါးကို ပုဂၢလ၊ ႏွစ္ပါး သုံးပါးကို ဂဏ၊
ေလးပါးႏွင့္ ေလးပါးအထက္ကို သံဃာလုိ႔ ေဟာထားသျဖင့္ သံဃာဟုဆုိလုိက္လွ်င္ပင္ အဖြဲ႔အစည္းတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ သံဃာဆုိတဲ့ အဓိပၸါယ္ကလည္း အစုအဖဲြနဲ႕ ေနတ့ဲ ေပါင္းစုထားတ့ဲ အဖ႔ဲြအစည္းလို႔ ဆိုလိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ထပ္မံ၍ ဖ႔ဲြေနစရာ မလိုတ့ဲ သေဘာပါ။
ဗုဒၶက သူ႔ သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာသူ မွန္သမွ်ကို ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္အတုိုင္း လုိက္နာေနထုိင္ပါက
သံဃာ့အဖြ႔ဲ၀င္အျဖစ္ အသိ
အမွတ္ျပဳပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္မရွိၾကသလို မည္သည့္အစုိးရထံမွလည္း ရဟန္းျဖစ္ေၾကာင္း ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေတာင္းခံရတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါဘူး၊ အခ်င္းခ်င္း ႀကီးစဥ္ငယ္လုိက္ ေထရကၠမအစဥ္ျဖင့္ အရုိအေသေပးၿပီး သီတင္းသုံးေနထုိင္ၾကရပါတယ္။ ပါရာဇိက ၄ ပါး မက်ဴးလြန္
ေသးသမွ် ရဟန္းအျဖစ္က ရပ္စဲတယ္ဆုိတာ မရွိပါဘူး။ ရဟန္းအျဖစ္က ရပ္စဲလုိ႔လဲမရပါဘူး။ အာဏာအသုံုးျပဳျပီး သကၤန္းဆြဲ ခြ်တ္ရင္ေတာင္ သကၤန္းမရွိေပမယ့္ ရဟန္းအျဖစ္ တည္ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ သိကၡာတင္ ပဥၥဂၤ သိကၡာခ် ဆလကၤာဆိုတဲ့ အဂၤါရပ္မ်ားနဲ႔ ညီမွသကၤန္းဝတ္တာ ခြ်တ္တာဆုိတာကို လုပ္လုိ႔ရပါတယ္။ ခြ်တ္ခ်င္တုိင္း ခြ်တ္လို႔ မရပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ အမည္ခံထားျပီး ၀ိနည္းကုိ နားမ
လည္တဲ့ လူ႔အႏၶမ်ားကေတာ့ သကၤန္းမရွိေတာ့ရင္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ဘူးလု႔ိ ထင္ေနၾကပုံရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ မဆလ ေခတ္ ၁၉၈၀/၁၉၈၁ ခုႏွစ္က သံဃာေတာ္ ၄၇ပါးန႔ဲအတူ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ ေပၚေပါက္လာခဲ့ပါတယ္။ မဆလ အာဏာရွင္ ႀကီးစိုးခ်ိန္ျဖစ္လုိ႔ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ႏိုင္တယ္ ဆုိေပမယ့္ ဒီ မဟန အဖြဲ႔ကို လြယ္လြယ္နဲ႔ ဖြဲ႔ႏိုင္ခဲ့တာေတာ့ မ
ဟုတ္ပါဘူး။ သံဃာေတာ္မ်ား မွတ္ပုံတင္မလုပ္ေရးကို ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားစြာက ကန္႔ကြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ မွတ္ပုံတင္လုပ္ခုိင္းတဲ့ ေနာက္ကြယ္မွာ သံဃာ့အဖ႔အဲြ စည္းတခုဖ႔ၿဲြပီး ယင္းအဖဲြ႕ကို အသုံးျပဳကာ သံဃာအခ်င္းခ်င္း အုပ္ခ်ဳပ္ခိုင္းမည့္ ဦးေန၀င္းအစိုးရရ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ေကာင္းစြာသိ ေနသည့္အတြက္ ကန္႔ကြက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ဦးစိန္လြင္က ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကို လိုက္လံစည္းရုံးစဥ္အခါမွာ တခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကဆိုရင္ သံဃာေတြကို ညွဥ္းဆဲႏွိပ္စက္မယ့္အထဲမွာ ငါတို႔ကို ဆမဲြ ထည့္န႔ဲ မလုပ္ႏိုင္ဘူးလို႔ေတာင္ ေျပာဆိုလႊတ္လိုက္တာမ်ိဳးေတြ ရိွခ့ဲပါတယ္။ ကန္႔ကြက္သည့္သံဃာဦးေရ မ်ား
လာသည့္အခါ သံဃာေတာ္တခ်ဳိ႕ကို ပါရာဇိက ၀ိနည္းသိကၡာပုဒ္ႏွင့္ လိမ္ညာစြပ္စြဲၿပီး ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခဲ႔ပါတယ္။ သတင္းဌာနႏွင့္ ေရဒီယုိတုိ႔မွ “သံဃာအတုေတြ သာသနာဖ်က္မည့္သူေတြ ေပၚေပါက္”လို႔ဟု မဟုတ္မမွန္လုပ္ႀကံေၾကညာကာ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းကို
အဓမၼဖ႔ဲစြ ည္းခ့ပဲ ါသည္။ ၁၉၉၀ ခု ပတၱနိကၠဳဇၨန ကံေဆာင္စဥ္ကလည္း ျပည္သူအမ်ားက ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားအေပၚ ထင္ေယာင္ထင္မွားျဖစ္ေအာင္ လိမ္ညာ ၀ါဒျဖန္႔ျပီး သံဃာေတာ္မ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ႔ပါတယ္။၂၀၀၇ ခုႏွစ္ကလည္း အလားတူ လုပ္ရပ္မ်ဳိးလုပ္ျပီး
သံဃာေတာ္မ်ားကိုဖမ္းဆီးကာ ေထာင္ခ်ခ့ဲပါတယ္။
ႏိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက အဖ႔ဲြ ျဖစ္ေပၚလာသည့္အခါ မဆလ အစိုးရဟာ သာသနာေတာ္ကိုၾကည္ညဳိဟန္ေဆာင္ၿပီး ရုပ္ရွင္ ဂီတသဘင္ အႏုပညာရွင္မ်ားႏွင့္အတူ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းလွဴပြဲေတြ အႀကီးအက်ယ္လုပ္ကာ မဟန ဆရာေတာ္မ်ားကို ရာထူးက မဆင္း
ႏိုင္ေအာင္ ျဖားေယာင္းခ႔ပဲ ါတယ္။ ဖုန္း ကား ေက်ာင္းေျမကြက္မ်ားေပးသည့္အျပင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာမ်ားလဲ အျပည္အ၀ ေပးထားသည့္ အတြက္ ဆရာေတာ္တခ်ဳိ႕ဟာ သာမန္လူသားမ်ားက့သဲ ို႔ပင္ ရာထူးက ဆင္းေပးရမွာကို စိုးရိမ္လွ်က္ရိွပါတယ္။ ရာထူးၿမဲေရးအတြက္ အာ
ဏာပိုင္အဆင့္ဆင့္ခုိင္းတာကုိ လုပ္ေနသည့္အျပင္ လဘ္ထုိးၿပီး ေနရာရေအာင္ လူျပန္ေတာ္ပြဲစားေတြကတဆင့္ ႀကဳိးစားလုပ္ေဆာင္တာေတြလည္း ရိွခ့ဲပါတယ္။ ရာထူး လာဘ္လာဘမ်ားန႔ဲ စည္းလုံးေနတ့ဲ သံဃာမ်ားကို ခဲြပစ္လိုက္တာပါပဲ။
မဆလ အစိုးရဟာ ရာထူးမက္ေမာေနသည့္ မဟန ဆရာေတာ္အခ်ဳိ႕ကို အသုံးျပဳလွ်က္ ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္ ညႊန္ၾကားလႊာအမိန္႔အသီးသီးထုတ္ၿပီး အုပ္ခ်ဳပ္ခ့ပဲ ါတယ္။ အဖဲြ႕အ စည္း မရိွခင္က ညီညြတ္ေနသည့္ ျမန္မာရဟန္းသံဃာ၏ အခ်င္းခ်င္း ညီညြတ္ေရးေတြ ျပဳိ
ကဲြလာပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာမ်ားအေနန႔ဲလည္း မဆလ အစိုးရကို အျပစ္မျမင္ေတာ့ပဲ မဟနကိုသာ အျမင္မၾကည္မလင္ျဖစ္လာပါတယ္။
ရဟန္းငယ္မ်ား တခုခုလုပ္တိုင္း မဟန အဖဲြ႕ကို ညႊန္ၾကားလႊာထုတ္ေစၿပီး ေက်ာင္းတိုက္အျပင္ထြက္ခြင္႔ မေပးပဲ အျပင္လူထုနွင့္ အဆက္အသြယ္ ျပတ္သြားေအာင္ ေက်ာင္းထုိင္ဆရာေတာ္မ်ားကတဆင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ေစၿပီး သံဃာခ်င္း တုိက္ေပးတဲ့ နည္းကို အသုံးျပဳပါတယ္။
အာဏာရွင္အဆက္ဆက္မ်ားဟာ မဟန အဖ႔ႀဲြကိီးကိုလည္း ေျမမႈ ေက်ာင္းမႈ ပါရာဇိက အမႈေတြမွာ ကမၻာေအးရိွ သာသေရးဦးစီဌာနက လူျပန္ေတာ္ပြဲစားမ်ားက တဆင့္ လာဘ္စား တတ္ေအာင္သင္ေပးၿပီး ေငြမ်ား တရားႏုိင္တဲ့ အဖြ႔ဲအျဖစ္ ေရာက္ရွိေစခဲ႔ပါတယ ္။ အမႈ
ကိစၥ ျဖစ္သည့္အခါ အမႈႏိုင္ေရးအတြက္ ေငြ ဘယ္ ေလာက္ေပးရမယ္ဆုိတာမ်ဳးိကို လူျပန္ေတာ္ေတြကတဆင့္ ေျပာဆုိၿပီး လူျပန္ေတာ္နဲ႔ ၀ိနိစယၦ ( တရားေရးအဖ႔ဲြ)တို႔ ခဲြ ေ၀ယူတာမ်ိဳးေတြအထိ ျဖစ္လာပါတယ္။
မဟန အဖ႔ႀဲြကီးကို“သာသနာေတာ္ သန္႔ရွင္းတည္တံ့ျပန္႔ပြားေရး”ဆိုတ့ဲ ရည္ရြယ္ခ်က္န႔ဲ ဖ႔ဲြခ့ဲတာျဖစ္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကေကာင္းမြန္သည့္အတြက္ ႀကဳိဆုိေထာက္ခံမႈေတြ အမ်ားႀကီးရရွိခဲ႔ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက ေကာင္းမြန္ေပမယ့္ မဟန အဖြ႔ဲရဲ့ အဝိဇၨာေမာဟတရားမ်ား ဖုံးလႊမ္းတာ အားႀကီးလာၿပီး လာဘ္စားမႈ၊ အဂတိလုိက္စားမႈ၊ အာဏာရွင္မ်ားရဲ့ အသံုးခ်ခံေနရမႈ စသည္မ်ားေၾကာင့္
သာ သနာေတာ္ဟာ မသန္႔ရွင္းပဲ ပုိ၍ပင္ ညစ္ႏြမ္းလာရပါတယ္။ တည္တံ့ျပန္႔ပြားေအာင္ လုပ္ရာမွာလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ပရိယတၱိ သာသနာ့တကၠသုိလ္ေတြ ေပၚလာေပမယ့္ ရဟန္းငယ္မ်ား လြတ္လပ္စြာ ေဆြးေႏြးခြင့္ တင္ျပခြင့္ေတြ မရွိပါဘူး။ ေခတ္အျမင္ရွိၿပီး
သာသနာေတာ္ တိုးတက္ေစလိုတ့ဲ ဆႏၵရိွတ့ဲ ရဟန္းငယ္မ်ားဟာ တကၠသိုလ္ေတြရ့ဲ လိုအပ္ခ်က္ အားနည္းခ်က္ေတြ၊ မသမာမႈေတြကို တင္ျပခ်င္ေပမယ့္ ေက်ာင္းကအထုတ္ခံရမွာစိုးရိမ္ေနသည့္အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲစြာနဲ႔ပဲ ပညာသင္ၾကားေနၾကရပါတယ္။
ႏုိင္ငံေတာ္ကေနၿပီး ျပည္ပက္ို သာသနာျပဳ လႊတ္ရန္ဆုိတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေတာ္ ပရိယတၱိသာသာနာ့တကၠသုိလ္ေတြ (နပသ)ေတြ ဖြင့္ထားေသာ္လည္း အရည္အခ်င္းမျပည့္စုံမႈ၊ အာဏာရွင္စနစ္ပမာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ စာသင္သံဃာေတာ္မ်ား လုိအပ္ခ်က္ကို မျဖည့္ဆည္းနိုင္မႈစတ့ဲ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၂၇ နွစ္ၾကာသည့္တိုင္ ျပည္ပသာသနာျပဳေတြ မလႊတ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။ ကိုယ့္ အစီအစဥ္န႔ဲ ျပည္ပထြက္ သာသနာျပဳေနၾကသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား ရိွလို႔သာ ျမန္မာျပည္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာအေၾကာင္းကို ကမၻာက သိေနျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
နပသမွာ သာသနာခ်စ္တ့ဲစိတ္န႔ဲ အမွန္တရားကို တင္ျပသူမ်ားကိုေတာ့ နည္းမ်ဳိးစုံန႔ဲ အထဲမွာ မေနနိုင္ေအာင္ ဖိအားေပးခံရပါတယ္။ စာေမးပြဲ အခ်ခံရျခင္း အျပစ္ေသးေသးေလးကို အေၾကာင္းျပကာ နွင္ထုတ္ခံရျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ၿပီး ခုိင္းသမွ် လုပ္ေပးသူမ်ားကုိေတာ့ ေနရာေပးထားကာ ခြဲျခားအုပ္ခ်ဳပ္သည့္ စနစ္ကို တရားမ၀င္ က်င့္သုံးေနပါတယ္။ မဆလနဲ႔ နဝတေခတ္မွာ ခဏတျဖဳတ္ ျပည္တြင္းမွာ
သာသနာျပန္႔ပြားဖို႔အတြက္ လုပ္ခ့ေဲ ပမယ့္၎ေနာက္ပိုင္း ယေန႔အခ်ိန္အထိ ျပည္သူျပည္သားမ်ား အသိ ဉာဏ္ပညာေတြန႔ဲ ဘာသာတရားျပန႔္ႏွံ႔မႈမ်ားအတြက္ ဘာမွလုပ္ေဆာင္တာမရိွေတာ့ပါဘူး။
မဟန အဖ႔ဲဟြ ာ သာသနာေတာ္န႔ဲ သက္ဆိုင္တ့ဲ ကိစၥအ၀၀ကို လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ေပးရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ သာသနာ့အက်ဳိး သံဃာ့ အက်ဳိးကို မေဆာင္ရြက္နုိင္ပဲ အာဏာရွင္ အဆက္ဆက္ရဲ့ အက်ဳိးေဆာင္လက္ကိုင္ဒုတ္ျဖစ္လာေနပါတယ္။ မဆလ ရွိစဥ္က မဆလ ခုိင္းတာလုပ္ေပးရၿပီး န၀တ နအဖ ေခတ္ေတြေရာက္ေတာ့လည္း ဒီစစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ ခုိင္းေစတာကို လုပ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္း
ဦးသိန္းစိန္ အစုိးရလက္ထက္မွာ သာသနာ့မ်က္နွာကို မၾကည့္ပဲ အာဏာရွိသူ အစိုးရမ်က္ႏွာကိုၾကည့္ေနတဲ့ အဖြဲ႔အျဖစ္ပဲ တည္ရွိေနပါတယ္။ အာဏာရွင္အစိုးရေတြ ပုံစံမ်ဳးိစုံ ေျပာင္းသြားေသာ္လည္း မဟန အာဏာရွင္ကေတာ့ မေျပာင္းလဲေသးပါဘူး။
သာသနာေတာ္သန္႔ရွင္းတည္တ့ံျပန္႔ပြားေရးအတြက္ မဟန အဖြဲ႔ႀကီးရွိပါလွ်က္နဲ႔ ၂၀၀၇ မွာေက်ာင္းတုိက္ေတြ ၀င္ေရာက္စီးနင္းတာ သံဃာေတာ္ေတြ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရတာေတြမွာ သံဃာမ်ားေရွ႕ကေန ရပ္တည္ၿပီး ဘာမွ မလုပ္ေပးႏုိင္တဲ့အျပင္ ရာထူးအာဏာတည္ၿမဲ
ေရးအတြက္ အလုိတူအလုိပါ စစ္အာဏာရွင္ဘက္ကေတာင္ ရပ္တည္ျပီး လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ ေဟာေျပာေပးတာေတြရွိပါတယ္။ ၾကခတ္၀ိုင္းဆရာေတာ္လို ဆင္းရမဲ ်ိဳးစုံ ႀကံဳေနရၿပီး မွန္ကန္တ့ဲ ျပည္သူ႔ဘက္က မရပ္ပဲ အာဏာရွင္ေက်နပ္ေအာင္ လုပ္ျပခ်င္တ့ဲ အဖ႔ဲြျဖစ္ေနေတာ့
မဟန အဖဲြ႕ကို ယုံၾကည္မႈေတြ က်ဆင္းလာေနပါတယ္။
မဟန အဖြဲ႔ထဲ က အမွန္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ခ်င္တ့ဆဲ ရာေတာ္တခ်ဳိ႕ဟာ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေနရာ မရရိွပဲ အာဏာရွင္ခိုင္းတာ လုပ္ေပးတ့ဲ ဆရာေတာ္မ်ားကိုသာ လွ်ဳိ႕၀ွက္ၿပီး ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ထားပါတယ္။ သာသနာေတာ္အတြက္ မဟန အဖြ႔ဲႀကီး ရွိပါလွ်က္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ားဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခံရတာေတြ ေက်ာင္းတုိက္မ်ား ၀င္ေရာက္ဖ်က္ဆီးခံရတာေတြဟာ လုံး၀မျဖစ္သင့္တဲ့ ကိစၥရပ္ေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ ရဟန္းငယ္မ်ားဘက္က မားမားမတ္မတ္ရပ္ေပးရမယ့္အစား အာဏာရွင္ဘက္က ရပ္တည္ေပးတာဟာ သာသနာအတြက္ ၀မ္းနည္းစရာအလြန္
ေကာင္းပါတယ္။သံဃ၀ိနိစၦယ (သံဃာ့တရားရုံး)ေတြ ရွိေပမယ့္ သံဃာေတာ္မ်ား သကၤန္းခြ်တ္ခံရတာကို ဘာမွ အကာအကြယ္ မေပးခဲ့ပါဘူး။ သံဃာ့တရားရုံး ဥပေဒအရ ေျဖရွင္းခြင့္ မရဘဲ ႏွစ္ႀကီးျပစ္ဒဏ္ေတြ က်ခံၾကရပါတယ္။ ရဟန္းတပါးမွာ အျပစ္ရွိတယ္ဆုိရင္ေတာင္ သံဃာ့တရား
ရုံးအဆင့္ဆင့္က ပထမဆုံး တရားစီရင္ခ်က္ ခ်ျပီးမွလူ(အရပ္သား) တရားရုံးက ဒုတိယ စီရင္ခ်က္ ခ်ရတာျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊ၀ါေရာင္ သံဃာေတာ္မ်ားဟာ မဟန အဖဲြ႕နဲ႕တရားဥပေဒရ့ဲ အကူအညီ လုံး၀မရတ့ဲအတြက္ လူဆိုးသူခိုးမ်ားလို ႏိွပ္စက္ညွင္းဆဲခံရတ့ဲအျပင္ ႏွစ္
ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြလဲ က်ခံေနရပါတယ္။
မဟန အဖဲြ႕ရဲ႕ အားနည္းခ်က္ေတြကို သိေနတ့ဲ အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ကလဲ သူတို႔န႔ဲ အျမင္မတူတ့ဲ သံဃာေတာ္ေတြ လူမႈေရးအဖ႔ဲြေတြ ပညာဒါန ေက်ာင္းတုိက္ေတြကုိ လူထု အက်ဳးိျပဳလုပ္ငန္း တခုခုလုပ္လာၿပီဆုိရင္ ဖိႏွိပ္ဖို႔အတြက္ ဒီ မဟန အဖြဲ႔ကို အၿမဲ အသုံးခ်ျပီး
သံဃာအခ်င္းခ်င္း မသင့္ျမတ္ေအာင္လုပ္ကာ လူျပန္ေတာ္မ်ားကို အမိန႔္ညႊန္ၾကားလႊာမ်ား ေရးခုိင္းၿပီး မဟန အဖြဲ႔ကို လက္မွတ္ထုိး စာထုတ္ခိုင္းပါတယ္။ မဟန အဖဲြ႕က လည္း မွားသည္ မွန္သည္ဆိုတ့ဲ အျဖစ္မွန္ကို ေသခ်ာ စစ္မေနေတာ့ပဲ အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ စစ္
အာဏာရွင္ အစိုးရအႀကဳိက္ လုပ္ေဆာင္ေပးခ့ပဲ ါတယ္။
ဗုဒၶဘာသာဟာ သံသရာလြတ္ေျမာက္ေရး လမ္းေၾကာင္းတခုထဲကိုသာ သြားတဲ့ တလမ္းသြား မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ရွိ လူေနမႈဘ၀ေတြမွာလည္း လူသားေကာင္းက်ဳိး ေလာကေကာင္းက်ိဳးေတြ ကုိလည္း ေဆာင္ရြက္ေပးတဲ့ ႏွစ္လမ္းသြား ျဖစ္ပါတယ္။က်န္မာေရး ပညာ
ေရး အသိဉာဏ္န႔ဲ အေထြေထြ ဗဟုသုတေတြ သင္ေပးဖုိ႔အတြက္ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားမွာ တာ၀န္ရွိသလို ဘာသာတရားနဲ႔ မဆန႔္က်င္သည့္အျပင္ ဘုရားေဟာန႔ဲ လည္း ညီညြတ္ပါတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားအေနန႔ဲ လူထုအက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္းေတြ မ်ားမ်ားလုပ္နိုင္မယ္ဆိုရင္
သာသနာေတာ္ဟာ သိကၡာမက်ပဲ သိကၡာတက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေရွးဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအဆက္ဆက္ဟာ ေက်းရြာေတြ ၿမိဳ႔ေတြမွာ
လူထုေကာင္းက်ိဳးေတြ လုပ္ခ့တဲ ့ဲအတကြ ္ လူသားေတြ မင္းညီ မင္းသားေတြရ့ဲ အားကိုးရာ အားထားရာ သာဓကေတြ အမ်ားႀကီး ရိွခ့ဲပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္မ်ားက အမ်ားအက်ဳိးကို မွန္မွန္ကန္ကန္လုပ္ၿပီး ဦးေဆာင္လာတဲ့အခါ လူထုေထာက္ခံမႈ ရရွိျပီး လူထုအာဏာဟာသံဃာေတာ္မ်ားဆီမွာ အလိုလို ရိွေနတ့အဲ တကြ ္ အုပ္ခ်ဳပ္သူန႔ဲ အုပ္ခ်ုဳပ္ခံရသူ ႏွစ္မ်ဳိးုလုံးကို ဆုံးမ ၾသ၀ါဒေပးႏိုင္ပါတယ္။ သာသနာ့လည္း
ဂုဏ္သိကၡာ ရိွပါတယ္။ သံဃာ့အဖ႔ဲြအစည္းဆိုတာ ရာထူးအာဏာ တည္ၿမဲေရးကိုၾကည့္ျပီး အာဏာရွင္ခိုင္းတာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့သိကၡာက်မွာမလြဲပါဘူး။ ခိုင္းတာကို သံဃာမ်ားက ျပန္လုပ္ေပးေနတဲ့အတြက္ ပို၍က်ဆင္းေစပါတယ္။
လူထုအက်ဳိးေဆာင္ရကြ ္ေနတ့ဲ အဖ႔အဲြ စည္းေတြ သံဃာေတာ္ေတြ ေက်ာင္းတိုက္ေတြကို သာသနာ့အက်ဳိး ေလာကအက်ိဳး ေဆာင္
ရြက္ေနတ့ဲအတြက္ မဟန အဖ႔အဲြ ေနန႔ဲ ကူညီ ေစာင့္ေရွာက္အားေပးရမွာပါ။ တဘက္မွာလည္း သာသနာန႔ဲ မအပ္စပ္တ့ဲ ေဘာလုံးပဲြစတ့ဲ
ေလာင္းကစားတာ လမ္းေဘးမွာ အခ်ိန္မေတာ္အလွဴခံတာ ရထားဘူတာနဲ႔ကားဂိတ္ေတြမွာ လုိက္ေတာင္းေနတာ အရက္ေသာက္တာ
မြန္းလခဲြ ်ိန္ ဆိုင္ထိုင္တာေတြ လုပ္ေနၾကတ့ဲ သံဃာေတြကို အေရးယူသင့္ပါတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြကို သန္႔စင္ရွင္းလင္းေပးမွ သာသနာ သန္႔
ရွင္းေရး ဆုိတာျဖစ္မွာပါ။ အဲဒီလုပ္ရပ္ေတြက သာသနာသိကၡာက်ေစတဲ့ လုပ္ရပ္မ်ိဳးေတြပဲျဖစ္တယ္။ အခုၾကေတာ့ အမွန္တကယ္ လုပ္ရ
မယ့္ အလုပ္မ်ိဳးေတြကိုလည္း တာဝန္မ့ဲ လုပ္ေနၾကတယ္။ ၿမိဳ႕တိုင္းနယ္တိုင္းမွာ သံဃာ့အဖ႔ဲြ အစည္းေတြ ရဲစခန္းေတြရိွပါလ်က္န႔ဲ ဒီလိုမ်ဳိး
လုပ္ရပ္ေတြကို အေရးမယူပဲ ခြင့္ျပဳထားတာကေတာ့ သံဃာေတာ္မ်ား၂၀၀၇ တုန္းကလို တခုခုလုပ္ခဲ့ရင္ ဒီလုိ ရဟန္းအတုအေယာင္ေတြ
ေၾကာင့္ ဖမ္းပါတယ္ ဆုိတာမ်ဳိး အေၾကာင္းျပခ်င္လို႔ ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ထားတာျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာနိုင္ငံလို သာသနာထနြ ္းကားတ့ဲ နိုင္ငံတခုမွာ အမွန္တရားကို လိုလားတ့ဲ ဘက္မလိုက္တ့ဲ အမွန္တရားဘက္က ရပ္တည္ရဲတ့ဲ
လြတ္လပ္စြာ ဆုံျဖတ္ပိုင္ခငြ ့္ရိွတ့ဲ သံဃာ့ အဖ႔အဲြ စည္းႀကီး တခုရိွသင့္တာ အမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအဖ႔ဲြအစည္းဟာ အဂတိတရား ၄ ပါး ကင္း
ၿပီး မည္သည့္ပုဂိၢဳလ္ မည္သည့္အဖ႔ဲြအစည္းရ့ဲ လက္ေအာက္ခံမွ မဟုတ္ပဲ သာသနာေတာ္အတြက္ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ကိုင္နိုင္တ့ဲ လုပ္ႏိုင္
ခြင့္ ရိွတ့ဲအဖ႔ဲြ ျဖစ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီလိုအဖ႔ျဲြဖစ္ဖို႔ဆိုရင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားကိုယ္တိုင္ စိတ္ႀကိဳက္ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္ဖို႔လိုပါတယ္။ မည္သည့္
အစိုးရမွ ပါ၀င္ပတ္သက္ခငြ ့္ မရိွေစရပါဘူး၊ အစိုးရန႔ဲ ဒကာ ဒကာမေတြဟာ ေထာက္ပံ့လႉဒါန္းကူညီသူမ်ား အေနန႔ဲသာ ရိွသင့္ပါတယ္။ သာသနာေတာ္ ျပန္႔ပြားေရး ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးမ်ားအတြက္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းက တာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္သလို ေကာင္းက်ဴိးဆုိးျပစ္ေတြကိုလည္း တာ၀န္ယူရမွာျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရိွ မဟန အဖဲြ႕ အေန႔န႔ဲ ဒီအတိုင္း ဆက္သြားေနမယ္ဆိုရင္ သာသနာေတာ္ မတိုးတက္ပဲ ဆက္လက္ဆုတ္ယုတ္သြားမွာ ေသခ်ာ ပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ပင္ တရားေဟာခြင့္ နာခြင့္မ်ား ဆုတ္ယုတ္လာေနတာ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အာဏာရွင္ မဆလ ပါတီ ေပ်ာက္
ကြယ္ သြားတာကို သခၤန္းစာယူျပီး ျပင္သင့္တာ ျပင္ဆင္ဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ခုိင္းတာကို လုိက္လုပ္ေပးေနတဲ့ မဟနအဖြဲ႔ရ့ဲ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ ဘာသာသာသနာကို လူေတြက အထင္ေသးလာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သာသနာ့အက်ဳိးကို အမွန္တကယ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ထိန္းသိမ္း ေဆာင္ရြက္လိုတဲ့ စစ္မွန္တဲ့ မဟန အဖြဲ႔ကို ႀကဳိဆုိေထာက္ခံေပမယ့္လည္း အာဏာရွင္
မဟန အဖြ႔ဲကုိေတာ့ မရွိသင့္ေတာ့ၿပီလို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိပါေၾကာင္း။
ဦးပညာေဇာတ ( ABMA )
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္