အက်ဥ္းေထာင္ထဲက အညတရ သူရဲေကာင္းမ်ား

က်ေနာ္ဒီပိုစ့္ကို ေရးခ်င္တာ ၾကာလွပါျပီ။ ျမန္မာ့ဒီမိုကစီေရးအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို စာဖတ္သူတိုင္း ေသေသခ်ာခ်ာ သိၾကပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ အေလ့အထေတြ အဆိုအမိန္႔ေတြလည္း လူအမ်ားသိၾကပါတယ္။ ေျပာရရင္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကို လူတိုင္းက လူေရာအမည္ပါသိၾကပါသည္။ ဒါေပမယ့္ တိုက္ပဲြတခုမွာ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြ အမ်ားၾကီးရွိမွ တိုက္ပဲြတခုက ပီျပင္မယ္ဆိုတာလဲ အားလံုးသိၾကမွာပါ။ အခုက်ေနာ္ ေျပာမယ့္ လူေတြက က်ေနာ္ေတြ႕ၾကံဳခဲ့ေသာ လူအမ်ားမသိဘဲ ရန္သူ႔လက္မွာ ရြပ္ရြပ္ခၽြန္ခၽြန္ တိုက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပဲြ၀င္မ်ားပါပဲ။ က်ေနာ္သူတို႕ကို သိတာ ေထာင္ထဲမွာ ျဖစ္ျပီး အခုလည္း နအဖ၏ ေထာင္နွစ္ရွည္ ခ်ျပီးဖမ္းဆီးျခင္းကို ခံေနရေသာေၾကာင့္ သူတို႕လႈပ္ရွားမႈတိုင္းကိုလည္း ေရးျပလို႔ မျဖစ္နိုင္ပါဘူး။ နအဖ ဆိုတာသိတဲ့အတိုင္း စိတ္မထင္ရင္ ေနာက္ထပ္ ေထာင္ဒဏ္နွစ္ထပ္တိုးတဲ့ လုပ္ခ်င္တိုင္းလုပ္လို႔ ရတဲ့ သားေရကြင္းဥပေဒ လက္စဲြကိုင္ထားတဲ့ အစိုးရေလ။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြက ဘယ္သူေတြလဲ ဘယ္လိုစိတ္ထားရွိသူေတြ ဆိုတာကို က်ေနာ္ျမင္ခဲ့
ေပါင္းသင္း ဆက္ဆံၾကည့္ ခဲ့တဲ့အတိုင္း ေရးသားလိုက္ပါ့မယ္။ သူတို႔က အခုလက္ရွိ နအဖအက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ကိုဆဲြကိုင္ျပီး ျပည္သူအတြက္ တိုက္ပဲြ၀င္ခဲ့လို႕ ဒုတိယအၾကိမ္ (ဒါမွမဟုတ္) တတိယအၾကိမ္ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ် ခံေနရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႕ကို လူေတြမသိၾကပါဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ နာမည္ၾကီးေခါင္းေဆာင္ေတြ မဟုတ္ၾကလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႕က က်ေနာ္တို႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အတိုင္း တိုင္းျပည္နွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြကို က်ရာေနရာက ကိုယ့္တာ၀န္ကိုယ္ယူျပီး တိုက္ပဲြ၀င္ေနတဲ့ ၂၂၀၀ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားထဲကပါ။ သူတို႔က ျပည္သူအတြက္ ယံုၾကည္ခ်က္ကိုဆဲြကိုင္ျပီး ေထာင္က်ခဲ့ရတာပါ။ သူတို႕မွာ Proposal မရွိပါ။ ရာထူး ဂုဏ္ထူးေတြ မရွိပါ။ ဘယ္ကမွေပးထားတဲ့ လစာမွမရွိပါ။ လစာမရလိုလည္း မီဒီယာကေန ျပႆနာမလုပ္ပါ။ ေထာင္ထဲက "အိပ္ခ်ိန္" လို႔ေအာ္သံၾကားရင္ ေခါင္းခ်အသံတိတ္ေနရျပီး မနက္ "ထမယ္ေဟ့" ေအာ္ရင္ ထရပါတယ္။ ေထာင္၀န္ထမ္း ဒါမွမဟုတ္ အရာရွိလာရင္ "ပံုစံ" လို႔ေအာ္လိုက္ရင္ ေခါင္းငံုျပီး တင္ပုလၸင္ေခြထိုင္ အရိုေသေပးရတဲ့ အက်ဥး္ေထာင္ထဲမွာပါ။ သူတို႔မွာ ဟိုတယ္က မီနူးၾကည့္ျပီး ညစာမွာ  မစားနိုင္ပါဘူး။ မိလႅာပံုးနွင့္ ပံုစံတူအရြယ္တူလုပ္ထားတဲ့ သစ္သားဇလားထဲက အေရာင္ညစ္ညစ္ ညီွဆို႕ဆို႕ ေက်ာက္ခဲ သလဲေရာေနတဲ့ ေထာင္ပံုစံထမင္းကို မနက္တခါ ညေနတခါသာ စားရတာပါ။ သူတို႕မွာ တတိယနိုင္ငံကိုလဲ အေျခခ်ဖို႔ မေမွ်ာ္လင့္နိုင္ပါဘူး။ ညဘက္ၾကီး "အေရးေပၚပံုစံ" လို႕ ဌက္ဆိုးထိုးသံနွင့္ေအာ္တဲ့ အသံၾကားရင္ အိပ္ေနရာက အလူးလဲထထိုင္ရတယ္။ ကို္ယ္အခန္းေသာ့ဖြင့္လို႔ ကိုယ့္အမည္ေခၚလိုက္ရင္ ထလိုက္သြားရတယ္။ ေခါငး္စြပ္စြပ္ခံရျပီး မျမင္မကန္းနွင့္ ရိုက္နွက္ကန္ေက်ာက္ခံျပီး ဒရြတ္တိုက္ဆဲြရာပါသြားရတယ္။ အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သံေျခက်ဥ္းခတ္လို႕ ပို႕လိုက္မယ့္ေ၀းလံေခါင္ပါး အရပ္က ေထာင္ဆိုးဆိုးကို အရုိက္အနွက္ခံျပီး သြားရမွာပါ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခ်ိဳးနွိမ္ေနတဲ့ နအဖ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲက ကုိယ္က်ိဳးမပါ အမ်ားအတြက္ ေထာင္က်ခံေနသာ ၂၂၀၀ ေသာနိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အားလံုးကို ေလးစားဦးညႊတ္စြာျဖင့္ က်ေနာ္သိေသာ အညတရသူရဲေကာင္းမ်ားကို အေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္ပါတယ္။

ဦစႏၵာသီရိ

က်ေနာ္ ၁၉၉၃ စစ္ေခြးတိုက္ကေန ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္ထြက္လာေတာ့ အမွတ္(၅)ေဆာင္ကို ပို႔လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာပါ။ အဲဒီမွာ က်ေနာ္ ဦးစႏၵာသီရိနွင့္ စတင္ေတြ႕တာပါ။ ေပါ့ပါးျပီး အမ်ားအတြက္ အျမဲကူညီရန္အသင့္ရွိေသာ ကိုယ္ေတာ္တပါးပါ။ တိုးတက္ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို လက္ခံတယ္၊ ေရွးရိုးမွ မလိုအပ္သည့္ အေၾကာင္းအရာ အယူအဆမ်ားကို ျငင္းဆန္တဲ့ တိုးတက္ေသာ ရဟန္းပ်ိဳတပါးျဖစ္တယ္။ ထိုအခ်ိန္က က်ေနာ္တို႔ လူငယ္နို္င္ငံေရးသမားမ်ားနွင့္ ေကာင္းတူဆိုးဖက္ အျမဲရပ္တည္တဲ့ ကိုယ္ေတာ္လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဇင္းေလးက မ်က္နွာ၀ိုင္း၀ိုင္း မ်က္လံုး၀ိုင္း၀ိုင္းနွင့္ ပုရစ္နွင့္တူလို႔ က်ေနာ္တို႕က လူကြယ္ရာမွာဆိုရင္ ဦးဇင္းကို ဦးဇင္းပုရစ္လို႔ေခၚပါတယ္ ။အဲဒီအတြက္လည္း ဦးစႏၵာသီရိက ခြင့္လႊတ္ပါတယ္။ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈၾကီး နိုင္ငံတကာမီဒီယာေတြမွာ ေဖၚျပေတာ့ ဦးဇင္းရဲ႕ပံုေတြကို ထိပ္ဆံုးမွာေရာ ဦးေဆာင္သံဃာေတာ္အျဖစ္ ေရႊတိဂံုဘုရားရင္ျပင္ေတာ္က ဦးဇင္းပံုေတြဖူးရေတာ့ စိတ္လည္း အလြန္ပူမိပါတယ္။ စိတ္ပူတဲ့အတိုင္းပဲ ဦးစႏၵာသီရိကို စစ္အစိုးရက ဖမ္းျပီး ေထာင္(၁၁)နွစ္ခ်လိုက္ပါတယ္။  ဦးဇင္းအတြက္ တတိယအၾကိမ္ ေထာင္က်ျခင္းပါ။  ျပီးေတာ့လဲ စစ္ေတြေထာင္ကို ေထာင္ေျပာင္းပို႔ထားတယ္။

ကိုဥာဏ္လင္း

ဒဂံုတကၠသိုလ္မွ ၁၉၉၃ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ဗကသနွင့္ အထက္ဗမာျပည္ ဗကသ ဆက္ႏြယ္သည္၊ အစိုးရဆန္႔က်င္ေသာ ကဗ်ာမ်ား ေရးသားျဖန္႕ေ၀သည္ ဆိုသည့္ စဲြခ်က္ျဖင့္ ေထာင္(၆)နွစ္ က်လာသည္။ ကိုဥာဏ္လင္း အျမဲျပံဳးေနတက္ျပီး အရပ္ရွည္ရွည္နွင့္ ေဆးလိပ္အလြန္ၾကိဳက္သည္။ ေဆးလိပ္လိုက္ရွာေနေသာ ကိုဥာဏ္လင္းကိုေတြ႕ရင္ ေထာင္ပိတ္ခါနီးျပီလို႔ ေျပာလို႔ရသည္။ သူနွင့္အတူ ထမင္းစားသူတိုင္းကို သူရေသာ ထမင္း၀ိုင္းက ဟင္းေ၀စုကို မကုန္ေအာင္ထားျပီး ထမင္းအစားၾကီး သူမ်ားကို ျပန္ထည့္ေက်ြးတတ္သည္။ မိသားစုမ်ားေသာ ကိုဥာဏ္လင္း၏ အိမ္မွလာေသာ ေထာင္၀င္စာသည္ နည္းနည္းနွင့္က်ဲက်ဲ ဆိုတာမ်ိဳးလိုျဖစ္ေပမယ့္ ေဆးလိပ္ေလးကိုေတာ့ ေပးခြင့္ျပဳသည့္အတိုင္း နွစ္စည္းႏွင့္ အက်ဥ္းဦးစီးမွ ေရာင္းသည့္ အစီခံမပါေသာ စီးကရက္ နွစ္ဘူးက ေတာ့ အျမဲမွာပါသည္။ အားလံုးနွင့္ တည့္ေအာင္ေပါင္းျပီး အသံၾသၾသၾကီးနွင့္ ရယ္တတ္သူ ကိုဥာဏ္လင္းသည္ က်ေနာ္တို႕ နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားထဲတြင္ ကိုေ၀မိုး(ယၡဳ ဧရာ၀တီတြင္ လုပ္ေနသူ) ျပီးရင္ အရပ္အရွည္ဆံုး ျဖစ္သည္။ စစ္တုရင္ထိုးတာ ၀ါသနာပါသည္။ ေထာင္ပံုစံဆပ္ျပာတံုးမ်ားနွင့္ လုပ္ထားျပီး ဖြက္ထားရေသာ စစ္တုရင္ရုပ္ကေလးမ်ား သိမ္းထားတတ္ေသာ ကိုဥာဏ္လင္းမွာ က်ေနာ္တို႕ခ်က္စ္ထိုးခ်င္သည့္အခါတိုင္း ၅ ေဆာင္တခုလံုးလိုက္ ရွာရေသာသူတဦးလည္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္နွင့္ ၅ ေဆာင္ ၅ခန္းမွာေနစဥ္ ေဘးခ်င္းကပ္ရက္ အိပ္ခ်ိန္၌ အိပ္မေပ်ာ္ေသးမီ ေလသံျဖင့္ တာ၀န္က် ၀န္ထမ္း မၾကားေအာင္ ေျပာရသည့္ က်ေနာ္တို႔ အိပ္ယာ၀င္ စကားေျပာေလးမ်ားတြင္ မိသားစုကို ျပန္လည္ေစာင့္ေရွာက္နိုင္သည့္ သားတေယာက္ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့ ကိုဥာဏ္လင္းရဲ႔အိပ္မက္ေလးက အျမဲပါတယ္။ အခုဒီစာကိုဖတ္ေနခ်ိန္မွာ ကိုဥာဏ္လင္း နအဖ၏ ေထာင္ထဲမွာ ရွိေနမွာျဖစ္တယ္။

ကိုဥာဏ္လင္းအား နအဖ စစ္အစိုးရက ၂၀၀၇ ခုနွစ္ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔မွာဖမ္းျပီး။ ၂၀၀၈ ခုနွစ္ ေအာက္တုိဘာလ (၃၀)ရက္ေန႔မွာ စဲြခ်က္ပုဒ္မ ကိုးခုျဖင့္ (၆၅) နွစ္ (၆) လ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ကာ အမိန္႕မခ်ေသးဘဲ ဆိုင္းငံ့ထားေသာ ပုဒ္မအခ်ိဳ႕လည္း ရွိေနေသးပါသည္။ ကိုဥာဏ္လင္းရဲ႕ တတိယအၾကိမ္ ေထာင္ခ်ခံရျခင္းပါ။ မိသားစုနွင့္ေ၀းရာ ဖားအံေထာင္ကို ၂၀၀၈ ခုနွစ္ နို၀င္ဘာလ (၂၄)ရက္ေန႔က ေျပာင္းေရႊ႕ျခင္းခံထားရတယ္။

ကိုေစာသက္ထြန္း(ခ) သက္ထြန္း 

၁၉၉၁ခုနွစ္က ABSDF နွင့္ဆက္သြယ္မႈျဖင့္ ေထာင္(၇)နွစ္က်ခဲ့ သူျဖစ္သည္။ က်ေနာ္နွင့္ အခ်ဳပ္ေဆာင္မွာလည္း အတူတူေနခဲ့ျပီး ၁၉၉၁ ဒီဇင္ဘာလ ေထာင္က်ေတာ့ အေဆာင္ကဲြသြားျပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၁၉၉၃ တြင္ က်ေနာ္ အျပစ္ဒဏ္တိုက္(စစ္ေခြး) မွ အမွတ္(၅)ေဆာင္ကို ေျပာင္းခံရေတာ့ ျပန္ျပီး အတူေတြ႕ရသည္။ တာေမြသား ကိုေစာသက္ထြန္းကို က်ေနာ္တို႔က သက္ထြန္းလို႔ ေခၚေလ့ရွိျပီး ေငြသြားစိုက္ထားတဲ့ သူ႕အား က်ေနာ္တို႕ ေနာက္ခ်င္ရင္ေခၚတာကေတာ့ ဒန္သြား ျဖစ္သည္။ ဆရာၾကီးဦးတင္မိုးကို အရမ္းဂရုစိုက္ျပီး မနက္မိုးလင္းတာနွင့္ ငပိေၾကာ္ေတြ ေထာင္၀င္စာလာတဲ့ စားစရာေတြစုထည့္ထားတဲ့ အထုပ္ေတြနွင့္ အလုပ္မ်ားေနတတ္သည္။ သူက အဂၤလိပ္စာကို အရမ္းေလ့လာလို စိတ္ရွိျပီး ဘဲြ႕လြန္ေက်ာင္းသားနွင့္ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ေၾကာင္း က်ေနာ့ကို ေျပာဖူးသည္။ က်န္းမာေရးမေကာင္းသူမ်ား အတြက္ ေဆးရွိသူမ်ား ထံမွ လိုက္ေတာင္းေပးျပီး လူၾကီး လူငယ္မေရြးေပါင္းတတ္ေသာ ကိုေစာသက္ထြန္းသည္ အားလံုးအတြက္ အေခ်းအငွား တာ၀န္ယူ လိုက္လုပ္ေပးနိုင္သည့္ လူခ်စ္လူခင္ေပါသူတေယာက္ျဖစ္သည္။ ေဆးလိပ္မေသာက္ဘဲ ေဆးလိပ္ေသာက္ေသာ က်ေနာ္တို႕ ေဆးလိပ္မရွိလို႔ စိတ္ညစ္ေနရင္ ေဆးလိပ္မေသာက္ဘို႔ ဗ်စ္ေတာက္ ဗ်စ္ေတာက္ေျပာျပီး ေဆးလိပ္ရွာေပးေလ့ရွိတယ္။ က်ေနာ္ကိုလည္း အရြယ္တူျဖစ္ေပမယ့္ အျမဲညွာသည္ ။သူနွင့္ အယူအဆကဲြလဲြလို႕ က်ေနာ္စိတ္တိုသြားရင္ အေလ်ာ့ေပးေလ့ရွိသည္။
ကိုေစာသက္ထြန္းကို နအဖ စစ္အစိုးရက ပုဒ္မေလးခုျဖင့္ ၁၉၉၉ခုနွစ္ ဒီဇင္ဘာလ(၃)ရက္ေန႕တြင္ ေထာင္ဒဏ္ (၃၆)နွစ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ေထာင္ခ်ျပီး သာယာ၀တီေထာင္သို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ထားသည္။

ကိုလက္ယာထြန္း

ကိုလက္ယာထြန္းက က်ေနာ္နွင့္ အရင္းနွီးဆံုးစာရင္းထဲမွာပါတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ပါ။ ဗလေကာင္းေကာင္း  ရန္ကုန္ ဆူးေလဘုရားလမ္းက မဟုတ္မခံလူငယ္ တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေထာင္ထဲမွာ သံုးတဲ့ေ၀ါဟာဒနွင့္ဆိုရင္ တျမိဳ႕နယ္ထဲသား တရပ္ကြက္ထဲသားဆိုရင္ အပိုင္သားလို႔ ေခၚေလ႔ရွိတယ္။ က်ေနာ္နွင့္ ကိုလက္ယာထြန္းက အပိုင္သားေတြပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီး စိတ္မထင္ရင္ မထင္သလို ဘုဂလန္႔ေျပာတတ္တဲ့ ကိုလက္ယာထြန္းကို က်ေနာ္တို႔က လက္ယာၾကီးလို႔ေခၚတယ္။ စစ္တုရင္ထိုးေကာင္းသူ တေယာက္ျဖစ္ျပီး အဂၤလိပ္စာေကာင္းတဲ့ ဗဟုသုတၾကြယ္ဝေသာ ေက်ာင္းသားတေယာက္ျဖစ္တယ္။ ABSDF နွင့္ဆက္ႏြယ္ျပီးေထာင္က်လာသူျဖစ္တယ္။  ေအးေအးေဆးေဆး ေနတက္သူတေယာက္ျဖစ္တယ္။ က်ေနာ္ကိုလည္း သူငယ္ခ်င္းသံေယာဇဥ္နွင့္ က်ေနာ္ေထာင္က လြတ္ျပီးေနာက္မွာ သူနွင့္ ကိုတင္၀င္းေအာင္တို႔ လာေတြ႕ပါတယ္။ ေတြ႕ပံုကလည္း အေမွာင္ထဲကေန ဗင္ကားတစင္းနွင့္ ညဖက္က်ေနာ္ကို ေဟ့ေကာင္မေျပးနွင့္လို႔ အသံဖ်က္ျပီးေျပာလိုက္တာ က်ေနာ္ျဖင့္ ဟာသြားျပီလို႔ထင္ခဲ့တာ။ လန္႔သြားတဲ့က်ေနာ္ကို သူနွင့္ ကိုတင္၀င္းေအာင္တို႔ အူတက္ေအာင္ရီၾက က်ေနာ္လည္းရီၾကရတယ္။ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔တေတြ ေလွ်ာက္သြားၾက စားေသာက္ၾကတယ္။ အင္မတန္မွ လူသားဆန္ဆန္ေနၾကတဲ့ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ ကိုလက္ယာထြန္းကို နအဖ က ဒုတိယအၾကိမ္ဖမ္းျပီး ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁)ရက္ ၁၉၉၈ ခုနွစ္မွာ ေသဒဏ္ခ်ျပီး သာယာ၀တီေထာင္မွာ ထားပါတယ္။


နိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ား အလံုးစံုလႊတ္ေပးေရးအတြက္ ေတာင္းဆိုတိုက္ပဲြ၀င္ေနေသာ ျမန္မာျပည္တြင္းနွင့္ ကမာၻ႕အရပ္ေဒသ အသီးသီးမွ တိုက္ပဲြ၀င္မ်ားအားလံုးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ အားလံုးေသာ က်ေနာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ ကိုမင္းကိုနိုင္နွင့္တကြ ၈၈မ်ိဳးဆက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအ၀င္ လူသူမသိတဲ့ ၂၂၀၀ စာရင္းထဲက အညတရ သူရဲေကာင္းမ်ား အျမန္ဆံုးလြတ္ေျမာက္ေရးသည္ ပထမ အေရးၾကီးဆံုးျဖစ္သည္။ နို္င္ငံေရးအက်ဥ္းသား အားလံုးကို မလႊတ္ေပးမျခင္း နိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲႊမႈ ဆိုတာမျဖစ္နိုင္ဘူးလို႔ ယံုၾကည္ပါသည္။ က်ေနာ္သိတဲ့ အညတရ တိုက္ပဲြ၀င္မ်ားကို ဆက္လက္ေဖၚျပေပးသြားပါမည္။

ရဲမင္းထြန္း