ဆိုမာလီတြင္ ေမြးဖြားခဲ႔သူ အယန္း ဟာစီအလီ မွာ ဒတ္ခ်္ပါလီမန္မွ အမ်ဳိးသမီး အမတ္တစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ အစၥလမ္ ရွရိယာ ဥပေဒအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတဲ႔ တီဗြီ ပရိုဂရမ္တစ္ခုမွာ ပါ၀င္ျပီးေနာက္
အစၥလမ္ဘာသာနဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြအေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံပံုအေၾကာင္း သူမအျမင္ေတြကို ပြင္႔ပြင္႔လင္းလင္း ေျပာဆိုခဲ႔သူ ျဖစ္သည္။
အယန္းဟာစီအလီက ေဘးကနားေထာင္ရင္း မေနႏိုင္။ ေကာင္မေလးနဲ႔အတူ ရဲစခန္းသြားျပီး တိုင္ၾကသည္။ ရဲစခန္းက လိုရင္းတိုရွင္း ေျပာလိုက္သည္။ “က်ေနာ္တို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို မကူညီႏိုင္ပါဘူးခင္ဗ်ာ။ ဒီကေလးမလို မိန္းကေလးေတြက အမ်ားၾကီးပဲဟာ။ ဒါေတြလိုက္ေျဖရွင္းဖို႔က ရဲအလုပ္ မဟုတ္ဘူး” ဟု။
ျခိမ္းေျခာက္ခံေနရတဲ႔ မူစလင္ မိန္းကေလးေတြကို ေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔က ပံုမွန္အားျဖင္႔ ဒတ္ခ်္ႏိုင္ငံေရးသမား တစ္ေယာက္ အလုပ္မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ အယန္းဟာစီအလီက အမ်ားၾကီးလုပ္ခဲ႔သည္။ ထိုကေလးမကို သူ႔အိမ္တြင္ ေခၚထားရင္း အထက္တန္းျပီးတဲ႔အထိ ေက်ာင္းထားေပးသည္။
“အယန္းက က်မကို ေန႔စဥ္အားေပးတယ္။ အခုအလုပ္ရျပီး ကိုယ္႔ဖာသာ အခန္းငွားေနပါတယ္။ က်မ ခြန္အားေတြ ရွိလာတာ အစ္မေၾကာင္႔ပါ။ က်မတို႔ရပ္ကြက္မွာ ဒီလိုစကားေျပာဖို႔ဆိုတာ သိပ္ခက္ခဲျပီး အႏၱရာယ္မ်ားတယ္။ အယန္းက အမ်ားၾကီး က်မတို႔ကို ကူညီခဲ႔တယ္” လို႔ ေကာင္မေလးက ျပန္ေျပာျပသည္။
အယန္းဟာစီအလီကလည္း “ဒီမွာ မိန္းကေလးေတြ အျမဲတမ္း အထိတ္တလန္႔နဲ႔ေနရတာကို လူအနည္းငယ္ကပဲ သတိျပဳမိၾကတယ္။ အေဖနဲ႔ အကိုေတြရဲ႕ ခြင္႔ျပဳခ်က္မရဘဲ အိမ္ျပင္ထြက္မိခဲ႔ရင္ ေမြးရပ္ဇာတိိႏိ္ုင္ငံ ျပန္ေခၚသြားျပီး ပစ္သတ္လိုက္ၾကတာပဲ။ ညတိုင္း မုဒိမ္းျပဳက်င္႔မယ္႔သူနဲ႔ အတင္းလက္ထပ္ခိုင္းတယ္။ ကိုယ္၀န္မလြယ္ခ်င္လည္း မရဘူး၊ တစ္ႏွစ္ျပီးတစ္ႏွစ္ ကေလးေတြယူရတယ္။ အဲဒီတရားမမွ်တမွႈၾကီးကို ျမင္ေနၾကရတယ္။ ဒါကို က်မတို႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ တိုက္ဖ်က္ပစ္ရမယ္” ဟု ေျပာခဲ႔သည္။
အသက္ ၃၆ ႏွစ္ရွိ အယန္းဟာစီအလီ က ႏိုင္ငံေရးမွာေရာ လူမွႈေရးမွာပါ ကမ္ပိန္းေတြ လုပ္လာသည္။ အသက္အႏၱရာယ္ ျခိမ္းေျခာက္ခံရတာေတြလည္း ရွိလာသည္။ ၂၀၀၄ ႏို၀င္ဘာတြင္ သူမမိတ္ေဆြ ရုပ္ရွင္ ဒါရိုက္တာ သီအိုဗန္ဂိုး အသတ္ခံခဲ႔ရသည္။ အမ္စတာဒမ္ျမိဳ႕ ေန႔လည္ေၾကာင္ေတာင္မွာ ေခါင္းျဖတ္သြားျခင္းပင္။ ေသသူရဲ႕ ဗိုက္ေပၚမွာ အယန္းဟာစီအလီကုိ ရည္ညႊန္းတဲ႔ စာတစ္ေစာင္ ဓါးနဲ႔ ထိုးစိုက္ထားရစ္ခဲ႔သည္။ “ေသခ်င္ေသးတယ္ဆိုရင္ မွန္တယ္ထင္တာ ဆက္လုပ္ၾကည့္ေပါ႔” ဟု။
သူမဘာမ်ားလုပ္ခဲ႔မိလို႔လဲ ဟာစီအလီ ေတြးေနမိသည္။ သီအိုဗန္ဂိုးနဲ႔အတူ မူစလင္အမ်ဳိးသမီးေတြ အႏွိပ္စက္ ခံရတဲ႔အေၾကာင္း ရုပ္ရွင္တစ္ကား ပညာေပးရိုက္ခဲ႔ၾကသည္။ ဒါနဲ႔ ရာဇ၀တ္မွႈေတြ ျဖစ္ရေရာလား။
အယန္းဟာစီအလီ ၇၅ ရက္ေလာက္ လူထုျမင္ကြင္းက ခ်က္ခ်င္းေပ်ာက္သြားသည္။ အေမရိကတြင္ တိတ္တဆိတ္ သြားေရွာင္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သူမ အသံတိတ္ျပီး ၾကာၾကာမေနႏိုင္။ ဒတ္ခ်္ပါလီမန္ကို ျပန္ေပါက္ခ်လာသည္။ ပုလဲနက္ေရာင္ ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္နဲ႔ သားသားနားနား ၀တ္စားထားတဲ႔ အမ်ဳိးသမီးကို ရဲတစ္အုပ္က အကာအကြယ္ ေပးထားသည္။ သူမ ခနၶာကိုယ္က ပါးလ်ားလ်ားႏိုင္သလို အသံကလည္း တိုးညင္း ယဥ္ေက်းသည္။ ဒါေပမဲ႔ စကားလံုးေတြက ခြန္အားအျပည့္၊ အားမာန္အျပည့္။
ဟာစီအလီ က မူစလင္အမ်ဳိးသမီးငယ္ေတြ သူတို႔အိမ္မွာ အႏွိပ္စက္ခံေနရတာကို ကမၻာသိေအာင္ ျပႏိုင္ေျပာႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဘ၀ လြတ္ေျမာက္မွႈေတြ စရမွာပဲဆိုတာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ယံုၾကည္ေနသည္။ ဒါက အစၥလမ္ဘာသာကို အေျပာင္းအလဲႏွင္႔ တိုးတက္ေစဖို႔ ျဖစ္သည္။
သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ ပါလီမန္တြင္ မူဆလင္အမ်ဳိးသမီးမ်ားဘ၀ တိုးတက္ဖို႔ ဥပေဒမူၾကမ္းတစ္ခု သူမ တင္သြင္းသည္။ ဥေရာပအႏွံ အေရးၾကီးဆံုး ႏိုင္ငံေရး အာဂ်င္ဒါတစ္ခုျဖစ္ေအာင္ စည္းရံုးလွႈံ႔ေဆာ္သည္။ ဟာစီအလီရဲ႕ ရဲ၀ံစြန္႔စားတဲ႔ ကမ္ပိန္းေတြေၾကာင္႔ တိုင္းမ္မဂၢဇင္းတြင္ ႏွစ္ၾကိမ္ မ်က္ႏွာဖံုး ေဖာ္ျပခံရျပီး၊ ရီးဒါးဒိုင္ဂ်က္စ္ရဲ႕ ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ ထူးျခားထင္ရွား ပုဂၢိဳလ္အျဖစ္ အေရြးခံရသည္။
အယန္းဟာစီအလီကို ဆိုမားလီယားႏိုင္ငံ မိုဂါဒစ္ရွႈးျမိဳ႕တြင္ ၁၉၆၉ ခုႏွစ္မွာ ေမြးခဲ႔သည္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက မူစလင္ ဘာသာေရးမွာ အမ်ဳိးသမီးေတြရဲ႕ အခန္းက႑နည္းေနတယ္ဆိုတာ သူသိေနခဲ႔တယ္ဟု ဆိုသည္။ ငါးႏွစ္သမီးတြင္ အဖြားျဖစ္သူရဲ႕ အတင္းတိုက္တြန္းမွႈေၾကာင္႔ လိင္အဂၤါစပ္ ျဖတ္ေတာက္ပစ္ရတဲ႔ ဒုကၡေ၀ဒနာၾကီးကို ၾကံဳေတြ႕ခံစားခဲ႔ရသည္။ အဖြားကေတာ႔ သူ႔သမီး ဟာစီအလီရဲ႕အေမတုန္းက မျဖတ္ပစ္လို႔ ကေလးတစ္ေယာက္ထဲ ရခဲ႔တာဟု အေၾကာင္းျပသည္။ တကယ္က သူမအေမမွာ ကေလးသံုးေယာက္ရခဲ႔ျပီး ႏွစ္ေယာက္ ဆံုးသြားခဲ႔ျခင္း ျဖစ္သည္။
ဟာစီအလီက ကင္ညာႏိုင္ငံ ႏိုင္ရိုဘီျမိဳ႕ မိန္းကေလး အလယ္တန္း ေက်ာင္းတြင္ ေက်ာင္းတက္ျပီး အဂၤလိပ္စာ သင္ယူခဲ႔သည္။ အသက္ ၁၆ႏွစ္မွာ ရွီအိုက္ ဆရာတစ္ဦးရဲ႕ ဩဇာ လႊမ္းခံရမွႈေၾကာင္႔ မူဆလင္ အေျခခံ၀ါဒီဘက္ ယိုင္ခဲ႔ေသးသည္ဟု ဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ ဒါက ယာယီစြဲလန္းမွႈမွ်။ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္က်ေတာ႔ ကေနဒါမွာေနတဲ႔ ဟာစီအလီတို႔ရဲ႕ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းတစ္ေယာက္ ႏိုင္ရိုဘီကို ေပါက္ခ် လာသည္။ အဲဒီသူက အသက္ ၂၂ႏွစ္ျပည့္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ဟာစီအလီနဲ႔ လက္ထပ္ဖို႔ သူမအေဖကို တြန္းေျပာေနေတာ႔သည္။ ဟာစီအလီက လက္မထပ္ခ်င္ဘူးဟု ျငင္းသည္။ သို႔ေသာ္ သူမတြင္ ေရြးခ်ယ္စရာလမ္း မရွိ။ အသစ္ခ်ပ္ခြ်တ္ ခင္ပြန္းနဲ႔အတူ ကေနဒါသို႔ လိုက္ပါသြားခဲ႔ရသည္။
ကေနဒါကိုသြားေတာ႔ ဂ်ာမဏီမွာရွိတဲ႔ ေဆြမ်ဳိးေတြဆီ လွည့္၀င္ၾကသည္။ အဲဒီမွာကတည္းက ဟာစီအလီတစ္ေယာက္ အတင္းခိုင္းလို႔ ယူခဲ႔ရတဲ႔ ေယာက္်ားဆီကေန ထြက္ေျပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္ေနျပီ။ နယ္သလန္မွာ ႏိုင္ငံေရးခိုလံွႈခြင္႔ေတြ ေတာင္းလို႔ရတယ္ မဟုတ္လား။ အဲဒီမွာပဲ အျမဲသြားေနေတာ႔မယ္ေပါ႔။
အယန္းဟာစီအလီက သူအေျခခ်မယ္႔ ႏိုင္ငံသစ္မွာ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္မယ္လို႔ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားျပီးသား။ ဒတ္ခ်္ ဘာသာစကားကို သင္ယူသည္။ စက္ရံုမွာ သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္ လုပ္ရသည္။ စာအိတ္ေတြ ေကာ္ကပ္ရတဲ႔ အလုပ္ လုပ္ခဲ႔သည္။ “ဒါေပမဲ႔ လြတ္လပ္မွႈေၾကာင္႔ က်မ အရမ္းေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။ ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ မွန္ကန္တဲ႔လမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေနတယ္ဆိုတာ မိသားစုကို သက္ေသျပေနတယ္” ဟု သူမက ေျပာသည္။
ေနာက္တစ္ႏွစ္ေလာက္ လူမွႈလုပ္ငန္းမွာ ၀င္ကူရင္း ေရွ႕ဘာလုပ္သင္႔တယ္ဆိုတာ ျမင္သြားသည္။ Leiden တကၠသိုလ္မွာ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံမာစတာဘြဲ႔ တက္ခြင္႔ရဖို႔ ေလွ်ာက္လိုက္သည္။ တဖက္ကလည္း ဒတ္ခ်္ လူ၀င္မွႈ႔ၾကီးၾကပ္ေရးမွာ စကားျပန္၀င္လုပ္ရင္း၊ ေဆးရံုေတြ၊ ေက်ာင္းေတြ၊ ဒုကၡသည္စခန္းေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးအေဆာင္ေတြ၊ တရားရံုးေတြ အမ်ားၾကီး ေရာက္ခဲ႔သည္။
ဒီအလုပ္က ဟာစီအလီရဲ႕ နားမ်က္စိေတြ ပြင္႔ေစခဲ႔သည္။ “တကၠသိုလ္ပရ၀ဏ္မွာ၊ ရထားေပၚမွာ၊ လမ္းမေပၚမွာ အကုန္လံုးက လူျဖဴေတြခ်ည္းပဲ။ လူမည္းဆိုလို႔ က်မတစ္ေယာက္ထဲ။ ဒါေပမဲ႔ ဆင္ေျခဖံုးက အမ်ဳိးသမီးအေဆာင္ေတြ ၀င္လိုက္ေတာ႔ အားလံုးက လူမည္းေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနေရာ။ ဒီနယ္သာလန္ကို ေရႊ႕ေျပာင္းလာတဲ႔ မိုက္ဂရမ္႔ လူဦးေရရဲ႕ ၈၀ ရာခိုင္ႏွႈန္းက အက်ဥ္းေထာင္ေတြ၊ အမ်ဳိးသမီးေဂဟာေတြ၊ စိတ္ေရာဂါကု ေဆးရံုေတြထဲမွာ။ အမ်ားစုက အလုပ္လက္မဲ႔ေတြ ျဖစ္ေနတယ္” ဟု သူမ ျမင္ေတြ႕ခဲ႔ရတာကို ေျပာသည္။
တခ်ဳိ႕ အျဖစ္ေတြဆို သိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဆို သူ႔အစ္ကို ၀မ္းကြဲရဲ႕ အဓမၼျပဳက်င္႔ ခံရသည္။ သူ႔အစ္မကိုလည္း အဓမၼျပဳက်င္႔ျပီး မယူခဲ႔။ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္စလံုး ညစ္ပတ္စုတ္ျပတ္ေနတဲ႔ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ အသက္ႏွစ္ႏွစ္ေအာက္ ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔။ ကေလးေတြရဲ႕ ညစ္ေထးေထး အႏွီးေတြနဲ႔အတူ ေခ်းနံေသးနံေတြက အခန္းေမွာင္ေမွာင္ေလးမွ စူးထြက္ေနသည္။
တခ်ဳိ႕ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားတြင္ ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ေပးတဲ႔ ေဆးခန္းေလးေတြကို ဟာစီအလီ ျမင္ခဲ႔ရသည္။ အဓမၼျပဳက်င္႔ခံရသူမ်ားနဲ႔ သားခ်င္းမ်ားရဲ႕ျပဳက်င္႔ခံရသူမ်ားကို အပ်ဳိစင္မပ်က္ေအာင္ ျပန္ထိန္းေပးတဲ႔ အရပ္ လက္သည္မ်ားလည္း ရွိသည္။ ဒီလိုမွ အရပ္လက္သည္မ်ားက မကူညီရင္ ဘသားေခ်ာေပါင္းစံုရဲ႕ သားေကာင္ ျဖစ္ေတာ႔မည္။ ၾကာရင္ မိသားစုကလည္း အရွက္ရလို႔ သတ္ပစ္လိမ္႔မည္။
ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အတင္းလက္ထပ္ခိုင္းျပီး ကေလးအမ်ားၾကီးေမြးေနရတဲ႔ မိန္းကေလးငယ္ေတြကို ဟာစီအလီ အမ်ားၾကီးျမင္ေနရသည္။ ေယာက္်ားေတြရဲ႕ ရိုက္ႏွက္ကန္ေက်ာက္မွႈကို သူတို႔ ေန႔စဥ္ခံေနရသည္။ တခ်ဳိ႕ မိန္းကေလးမ်ားက အလႅာအရွင္ေတာ္ျမတ္ အလိုေတာ္အတိုင္းပါပဲ၊ သူတို႔နဲ႔တန္တာ ရေနတာပါလို႔ ယံုၾကည္ျပီး စြတ္မွိတ္ခံေနၾကသည္။
၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္ ဒတ္ခ်္ေလဘာဘာတီရဲ႕ ေဖာင္ေဒးရွင္းတစ္ခုနဲ႔ အယန္းဟာစီအလီ ခ်ိတ္ဆက္မိခဲ႔သည္။ မူစလင္အမ်ဳိးသမီးေတြ အဓမၼျပဳက်င္႔ခံေနရတာကို သုေတသနလုပ္ဖို႔ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ပလက္ေဖာင္း ရသြားသည္။
“အျမန္ဆံုးနည္းလမ္းကေတာ႔ အမ်ဳိးသမီးေတြ ျဖစ္ႏိုင္သမွ် ကိုယ္႔အားကိုယ္ကိုး သူတို႔ဟာသူတို႔ ရပ္တည္ႏုိင္ဖို႔ပဲ။ ေက်ာင္းမွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စာသင္ခြင္႔ရွိရမယ္။ အလုပ္လုပ္ခြင္႔ ရွိရမယ္။ သူတို႔အိမ္ေထာင္ဖက္ သူတို႔ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင္႔ ရွိရမယ္။ သူတို႔ ၾကိဳက္တဲ႔အခ်ိန္ေရြးျပီး ကေလးေမြးခြင္႔ ရွိရမယ္။ အဲလိုနည္းနဲ႔မွ သူတို႔ ဒတ္ခ်္လို အေနာက္ႏိုင္ငံေတြနဲ႔ အျမန္အံ၀င္လာမယ္” ဟု ဟာစီအလီက ရွင္းျပသည္။
နယူးေယာ႔ခ္မွာ ၂၀၀၁ စက္တင္ဘာ အၾကမ္းဖက္ တိုက္ခိုက္ခံရျပီးေနာက္ သူမ အေျပာအဆိုေတြက ပိုရဲတင္းလာသည္။ အစြန္းေရာက္ အစၥလမ္အုပ္စုေတြရဲ႕ သတ္ပစ္ဖို႔ တိုက္ရိုက္ျခိမ္းေျခာက္စာေတြ သူမဆီ ေရာက္လာသည္။ လမ္းၾကားတစ္ခုမွာ အဓမၼျပဳက်င္႔ဖို႔ ၾကိဳးစားတာ ခံလိုက္ရေသးသည္။ ကံေကာင္းလို႔ ရဲအကာအကြယ္ ရရွိသြားသည္။
သူမအျမင္ေတြက ဒတ္ခ်္ေလဘာပါတီရဲ႕ ေပၚလစီနဲ႔ သေဘာထားကြဲလြဲစရာေတြ ရွိလာသည္။ ဒါေၾကာင္႔ အာဏာရညြန္႔ေပါင္းဖြဲ႔ထားတဲ႔ ေလဘာပါတီက ႏွႈတ္ထြက္ျပီး၊ လက္်ာပါတီ VVD ကို ေရာက္သြားသည္။ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာ ဒတ္ခ်္ပါလီမန္ ေအာက္လႊတ္ေတာ္ အဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ နယ္တစ္ခုကေန ေရြးခ်ယ္ခံရသည္။
အဲဒီကတည္းက ဟာစီအလီတစ္ေယာက္ သူမႏိုင္ငံေရး မစ္ရွင္ကို မနားတမ္းဆြယ္တရားေတြ လုပ္လာသည္။ နယ္သာလန္က ဒတ္ခ်္လူျဖဴေတြမွာ ‘သူစိမ္းေၾကာက္ေရာဂါ’ (xenophobia) ရွိတဲ႔အေၾကာင္း၊ ေရႊ႕ေျပာင္း မိုက္ဂရမ္႔ေတြအေပၚ သည္းခံစိတ္ မရွိတဲ႔အေၾကာင္း စြတ္စြဲမွႈေတြ ပါလာသည္။ နယ္သာလန္တြင္ မူဆလင္သန္းခ်ီေနျပီး လူျဖဴမ်ားရဲ႕ က်ဥ္ဖယ္မွႈ ခံေနၾကရသည္။
တစ္ေန႔ သူမရွိရာ ‘သည္ဟိတ္ျမိဳ႕’( The Hague) ျမိဳ႕ ဒတ္ခ်္ပါလီမန္ထဲ လူငယ္တစ္ေယာက္ ေပါက္ခ်လာသည္။ ထိုလူငယ္က ဟာစီအလီကို တည့္တည့္ၾကည့္ရင္း “မဒမ္၊ ခင္ဗ်ားကို မူဂ်ာေဟဒင္ေတြ ရွာျပီး သတ္ပါေစလို႔ က်ဳပ္ေမွ်ာ္လင္႔တယ္” ဟု အမ်ားေရွ႕ လာေျပာသည္။ ဟာစီအလီက သူမစားပြဲေပၚက ေပါင္မုန္႔လွီးတဲ႔ဓါး အဲဒီလူငယ္ကို ထုိးေပးရင္း “ေရာ႔ မင္းကိုယ္တိုင္ သတ္လိုက္ေလ၊ ဘာေၾကာင္႔မသတ္ရဲလဲ” ဟု ျပန္စိန္ေခၚခဲ႔သည္။ ထိုလူငယ္ တပ္ေခါက္ျပန္သြားသည္။
အိမ္တြင္းအၾကမ္းဖက္ခံရမွႈမွ အမ်ဳိးသမီးေတြ လြတ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ အလြယ္တကူ ကြာရွင္းခြင္႔ဥပေဒ အတည္ျဖစ္ေရး ပါလီမန္ထဲ သူမ တင္ျပႏိုင္ခဲ႔သည္။ အမ်ဳိးသမီးေဂဟာနဲ႔ အေဆာင္ အေရအတြက္ မ်ားျပားလာေအာင္ လုပ္ႏိုင္ခဲ႔သည္။ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို မႏွိပ္စက္ႏိုင္ေအာင္ အေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ေထာက္လွမ္းေရး ဗြီဒီယိုကင္မရာမ်ား တပ္ဆင္ထားသည္။
အီးယူႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား လိင္အဂၤါျဖတ္ေတာက္မွႈ လံုး၀တားျမစ္ပိတ္ပင္ဖို႔ ဥပေဒ ျပဌာန္းေရး လွႈံေဆာ္ခဲ႔သည္။ ဒတ္ခ်္ေဒါက္တာမ်ားက အဲလိုျဖစ္ရပ္မ်ဳိး လူနာမွာ ေတြ႕ရွိခဲ႔လွ်င္ ခ်က္ခ်င္း သက္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းၾကားဖို႔ သူမက ႏွႈိးေဆာ္ထားသည္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္ မူစလင္ အမ်ဳိးသမီးေတြဘ၀ ျမင္႔မားဖို႔ စံုစမ္းေရး စနစ္တစ္ခု ထားသင္႔ေၾကာင္း ဒတ္ခ်္ပါလီမန္တြင္ တင္သြင္းသည္။ ဥပေဒအတည္ျဖစ္ျပီးေနာက္ မူလစလင္ အမ်ဳိးသမီးငယ္တိုင္း ေဆးမစစ္မေနရ ျဖစ္လာသည္။ ေဆးမစစ္ရင္ လူမွႈေထာက္ပ႔႔ံေၾကး ျဖတ္ပစ္မည္ဟု ဥပေဒက အၾကပ္ကိုင္ထားသည္။
ဟာစီအလီမွာ ဒုကၡသည္တစ္ေယာက္ဘ၀မွ နယ္သာလန္ႏိုင္ငံ လူထုရဲ႕ အခြင္႔အေရးမ်ားကို ဦးေဆာင္ေပးသူ ျဖစ္လာခဲ႔သည္။ သို႔ေသာ္ သူမကိုယ္သူမ သူရဲေကာင္းလို႔ မျမင္။ “အထီးက်န္ေန႔ရက္ေတြ က်မတို႔မွာ ရွိပါတယ္။ စိန္ေခၚမွႈေတြကလည္း ေရွ႕မွာ အမ်ားၾကီး ရွိေနပါတယ္။ အားေပးကူညီသူ မိတ္ေဆြေတြလည္း အမ်ားၾကီး ရွိပါတယ္။ က်မဟာ သူရဲေကာင္း မဟုတ္ဘူး။ လူတိုင္းလုပ္ႏိုင္တဲ႔ အေျပာင္းလဲကို လုပ္ေနတဲ႔သူပါ။ ဒါဟာ ဒတ္ခ်္ေတြရဲ႕ ျပႆနာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဂလိုဘယ္ ျပႆနာၾကီးပါ” ဟု သူမရဲ႕ ေမးရိုးရွည္ရွည္ေပၚတြင္ အျပံဳးလႊမ္းရင္း ေျပာခဲ႔သည္။
၀င္႔ထန္း
ရည္ညႊြန္း Reader’s Digest, May 2006
ေမာကၡ ပညာေရးမဂၢဇင္းမွ ေဖၚျပပါသည္။
ေမာကၡ ပညာေရးမဂၢဇင္းမွ ေဖၚျပပါသည္။
No comments:
Post a Comment
လြတ္လပ္စြာ ေ၀ဖန္ေရးသားခြင့္ရွိပါသည္။ အမ်ားသူငါဖတ္ရန္မသင့္ေသာ ရုိင္းျပေသာစကားလံုးမ်ား သံုးစြဲပါက ဖ်က္ျခင္းခံရပါမည္။
ေ၀ဖန္ေရးနွင့္ အၾကံေပးျခင္းမ်ားကို လိႈက္လွဲစြာၾကိဳဆိုရလ်က္။
ေလးစားစြာျဖင့္
ေအးနႏၵာေအာင္