ဖဲႀကိဳးျဖဴတို႔ျဖင့္ကမၻာႀကီးအားၿငိမ္းခ်မ္းေစ(အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚအၾကမ္းဖက္မႈ ပေပ်ာက္ေရးေန႔)အမွတ္တရ

(၁)

တိုက္ဆိုင္မႈလို႔ပဲေျပာရမလား။

ဒီႏို၀င္ဘာလထဲမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈေတြႏွင့္ သက္ဆိုင္တဲ့ကိစၥ အေတာ္မ်ားမ်ားကို က်မတို႔ ကူညီေျဖရွင္းေပးခဲ့ရတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ဒီလမွာ ႏိုင္ငံတကာ အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈ ပေပ်ာက္ေရးေန႔ ရွိတယ္ဆိုတာ ေမ့ေနၾကတာလား၊ မသိခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနၾကတာလား ဆိုတာကိုေတာ့ က်ဴးလြန္သူကာယကံရွင္ေတြသာ အသိ ဆုံးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

အဲ့ဒီေန႔က က်မလည္းရုံးမွာ အစည္းေ၀းၿပီးစ ထမင္းစားမယ့္အခ်ိန္ က်မတို႔ လုပ္ေဖၚ ကိုင္ဖက္ ညီအမတေယာက္ ဖုန္းေခၚလာတယ္။

အမေရ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္ ဒုကၡေရာက္လို႔ အကူအညီေပးပါဆိုလို႔ က်မလည္း ဘာ ေက့စ္ျဖစ္တာလဲ ဘယ္နားမွာလဲေမးျမန္းေနတုန္း သူငယ္ခ်င္းရဲ့ အေျပာေၾကာင့္ အေၾကာင္းစုံ ကို ေနာက္မွရွင္းျပမယ္ အခုမဲေဆာက္ပန္းၿခံကို အျမန္လိုက္လာခဲ့ပါဆိုၿပီး ေခၚလိုက္တာ ေၾကာင့္ က်မ ရုံးကိုအေၾကာင္းၾကားခဲ့ၿပီး ခပ္သုပ္သုပ္ ထြက္လိုက္သြားတယ္။

ပန္းၿခံကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ ထင္ရတဲ့ ခေလးမေလးတေယာက္ ကို အ၀တ္အစား ခတ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးနဲ႔ ေၾကာက္လန္႔ေနတဲ့ပုံကေလးႏွင့္ ေတြ႔ရတယ္။ က်မ လည္း လမ္းမႀကီးေဘးမွာဆိုေတာ့ ဘာမွမေမးေတာ့ပဲ က်မတို႔ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ေဆ့ဖ္ေဟာက္စ္ (Safe House) အမ်ိဳးသမီးေဂဟာရွိရာကို က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ခေလးမေလးကို ေခၚ ေဆာင္လာခဲ့ၾကတယ္။

ပိန္ပိန္ပါးပါး ခ်ိနဲ႔နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ေတာင္ အႏိုင္ႏိုင္ျဖစ္ေနရွာတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေရာက္မဆိုက္ပဲ ေမးခြန္းေတြ မေမးခ်င္ေပမယ့္ အလုပ္သေဘာအရ သိခ်င္တဲ့ အခ်က္အလက္ ေတြကို ေမးခဲ့ရပါတယ္။

(၂)

သူကဒီလိုစေျပာပါတယ္။

“သမီးနာမည္ကသဇင္ပါ။ အသက္က (၁၄)ႏွစ္ရွိပါၿပီ၊ သမီးမွာ မိဘေတြမရွိေတာ့ပါဘူး။ ငယ္စဥ္ကတည္းက အေဖနဲ႔အေမက သမီးကို ေမြးစားမိဘေတြ လက္ထဲေပးခဲ့တာ။ ေမြးစား မိဘေတြကလည္း သမီးကိုသိပ္မခ်စ္ၾကဘူးထင္ပါရဲ့။ အၿမဲတမ္းဘဲ သမီးကိုအေၾကာင္းမရွိအ ေၾကာင္းရွာ ရိုက္ႏွက္တယ္၊ သမီးဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေအာင္ေနေန အျပစ္ရွာၿပီးဆူၾက တယ္။

သမီးကေတာ့ သူတို႔ေမြးစားတာ သမီးကိုခိုင္းဖို႔တင္မကပဲ ႏွိပ္စက္ဖို႔ပါ ျဖစ္ပုံရတယ္လို႔ ေတာင္ေတြးေနမိတဲ့ အထိပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေမြးစားအဖြားကေတာ့ သမီးကိုသူ႔ေျမးအရင္းလို ခ်စ္ ရွာတယ္၊ ေမြးစာအေဖကေတာ့ သမီးကို မခ်စ္ဆုံးနဲ႔တူပါတယ္။

ဘယ္ေလာက္ပဲ ေမာင္ေလးေတြနဲ႔ ညီမေလးေတြကို ထိန္းေက်ာင္းေပးေပး သမီးအျပစ္ မကင္းတာမ်ားတယ္။ တခါတေလသမီးကို ရိုက္ေနရင္ အဖြားကနင္တို႔ဟယ္ သူ႔ကိုႏွိပ္စက္ရင္ ငါေသမွႏွိပ္စက္ၾကပါ ခေလးမွာဘာအျပစ္မွ မရွိပါဘူးလို႔ ငိုရင္းသမီးကိုဖက္ၿပီး ၀င္လည္းဆြဲ ေျပာလည္းေျပာ လုပ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါကလည္း အဖြားရွိတုန္းေလ။ အဖြားမရွိေတာ့ သမီး ဘယ္လိုမွ ေနလို႔မရေတာ့ဘူး၊ ေက်ာင္းထားေပးတာကိုေတာ့ သမီးေက်းဇူးမေမ့ပါဘူး။

ထမင္းဆိုတာလည္းအ၀မစားရပါဘူး။ အၿမဲတမ္း ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းတာ ခံရင္းနဲ႔ပဲ စားခဲ့ ရတာမ်ားပါတယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ အဖြားလည္းမရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ သမီးဘယ္လိုမွ ေနမေပ်ာ္ တာနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းအေဒၚႀကီးရဲ့ အကူအညီနဲ႔ အခုလို ထြက္လာခဲ့မိတာပါ။

အစကေတာ့ တကယ္ပဲ အလုပ္ရမယ္ ထင္ခဲ့တာေလ၊ ေနာက္ေတာ့မွ သမီးတို႔ေရာင္း စားခံလိုက္ရတာလို႔ သိရတယ္၊ သမီးကိုေခၚသြားတဲ့ အိမ္မွာလည္း သမီးလိုအရြယ္ ေကာင္မေလးေတြ အမ်ားႀကီးရွိ တယ္၊ သူတို႔က အစကေတာ့ သမီးကို သနားၾကည့္ၾကည့္ၾကတယ္၊ သမီးလည္း ဘုမသိဘမ သိနဲ႔ အမတို႔ ဘာလုပ္တာလဲဆိုေတာ့ ညီမေလး အခုအားေမြးထား ညက်ရင္ အလုပ္ဆင္းရ ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္၊ ဘာအလုပ္လဲဆိုတာကိုေတာ့ သူတို႔ကလည္းမေျပာသလို သမီးလည္းမေမးမိခဲ့ပါဘူး။ အဲ့လိုမေမးမိတဲ့အတြက္ သမီးဘ၀ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲခန္းပို႔ခံရတာပါ ပဲ” ဆရာမရယ္။

(၃)

သမီးလည္း အစက စားေသာက္ဆိုင္တခုခုရဲ့ စားပြဲထိုးလားလို႔ ထင္ေယာင္မွားေတာ့ ျဖစ္မိသား။ ဒါေပမယ့္ အေယာက္(၃၀)နီးပါးရွိတဲ့ မိန္းခေလးေတြကို အိမ္တအိမ္မွာ စုၿပီးထား တာဆိုေတာ့ စိတ္ထဲတမ်ိဳးႀကီးေတာ့ခံစားရတယ္၊ မိန္းခေလးအမ်ားစုကလည္း ရုပ္ေခ်ာေခ်ာေလးေတြပဲ။ အသက္နည္းနည္းႀကီးတယ္လို႔ ထင္တဲ့အမ်ိဳးသမီးေတြေတာင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္း ေနတယ္။

ညဖက္က်ေတာ့ သမီးကို အသက္ႀကီးႀကီး လူတေယာက္နဲ႔ အခန္းတခုတည္းမွာ ၀တ္ ေကာင္းစားလွ၀တ္ၿပီး ထည့္ေပးလိုက္တယ္။ ပထမဆုံးေန႔ဆိုေတာ့ ဘာလို႔အဲ့လို ေနခိုင္းတာ ပါ လိမ့္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရဘူး၊ အဲ့ဒီလူႀကီးက အရက္ခိုးေတြေ၀ေနတာ၊ မ်က္ႏွာတခုလုံး ရမက္ ခိုး ေတြထေနတာ ျမင္လိုက္ေတာ့မွ ငါ့ဘ၀ေတာ့ ပ်က္ပါၿပီဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့တယ္။

သမီးလည္းေၾကာက္လြန္းလို႔ ရွိခိုးေတာင္းပန္ၿပီး ေျပာေပမယ့္ မရေတာ့ပါဘူး။

ညည္းကို ေငြေတြအမ်ားႀကီးေပးၿပီး လာေနရတာ ျပန္လို႔မရေတာ့ဘူးလို႔ေျပာတယ္။

သမီးလည္း မလုပ္ပါနဲ႔ဦးရယ္ သမီးကအခုမွ အသက္(၁၄)ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္လို႔ ရွိခိုး ငိုယိုၿပီး ေတာင္းပန္ေပမယ့္ သမီးဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတယ္၊ အားကိုရာမယ့္အျဖစ္ရဆုံးည၊ ရင္ထဲမွာ ႀကိတ္မွိတ္ငိုေၾကြးရဆုံး ညေတြကို ျဖတ္သန္းရင္း လိင္အေဖ်ာ္ေျဖခံဘ၀ကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္ခဲ့ရတယ္။

သမီးဘ၀ပ်က္ခဲ့ရၿပီဆိုေတာ့ ေကၽြးတာစားေပးတာယူရင္း ခိုင္းသမွ် လုပ္ေပးေနရေပ မယ့္၊ တညကို သမီးတို႔ ဘယ္ေလာက္ေငြေၾကးရတယ္ဆိုတာ မသိပါဘူး။မုန္႔ဖိုးလည္းမေပးဘူး၊ အ၀တ္ အစားေကာင္းေတြ အသုံးအေဆာင္ေတြေတာ့ ၀ယ္ေပးပါတယ္။

မရိုေသစကားေျပာရရင္ေတာ့ သမီးကို တခ်ိဳ႕လူေတြက ရိုးရိုးဆက္ဆံတာမဟုတ္ပဲ လြန္လြန္က်ဴးက်ဴးကို ဆက္ဆံၾကတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ သမီးေရရွည္မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ အခုသမီး ကို ေနမေကာင္းလို႔ နည္းနည္းပါးပါးေလွ်ာ့ခိုင္းတယ္၊ ဒီလိုေနသိပ္မေကာင္းျဖစ္လာတာကိုကပဲ သမီးရဲ့ ကံလို႔ေျပာရမလား မသိေတာ့ဘူး၊ သမီးဘာဆက္လုပ္သင့္သလဲ စဥ္းစားခ်ိန္ေလး ရလာလို႔ေလ။

သမီးဘယ္လိုမွ မေနခ်င္ေတာ့တာေၾကာင့္ ဒီအိမ္ကေန ထြက္ေျပးဖို႔ က်ိဳးစားမိခဲ့တယ္၊ တေန႔အခြင့္ႀကံဳတုန္း သမီးထြက္ေျပးလိုက္တာ ပန္းၿခံလို႔ထင္ရတဲ့ေနရာေရာက္သြားတယ္၊ ပုန္းေနေပမယ့္ ကံမေကာင္းေတာ့ သူေဌးရဲ့တပည့္ေတြက ျပန္မိသြားၿပီး သမီးကိုရိုက္ပါေလေရာ။

ခေလးမေလးက သူ႔ဇာတ္ေၾကာင္းေတြကို ရင္ထဲကအတိုင္း တခုၿပီးတခုေျပာျပေနတာပါ၊
က်မေရာ က်မသူငယ္ခ်င္းေရာကေတာ့ အသက္ေတာင္မရွဴမိေတာ့သလိုပဲ။

(၄)

သမီးကို အိမ္နီးခ်င္း အေဒၚႀကီးက ေနာက္ထပ္အေဖာ္ တေယာက္နဲ႔အတူ ထိုင္းႏိုင္ငံ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကို အလုပ္သြင္းေပးမယ္ဆိုၿပီးေခၚေဆာင္လာခဲ့တာ၊ မဲေဆာက္ကားဂိတ္လို႔ ထင္ရတဲ့အနားမွာ သမီးနဲ႔အတူ အရြယ္တူ ေကာင္မေလးတေယာက္ကိုပါ လူႀကီးတေယာက္ လက္ထဲကိုအပ္လိုက္တာ၊ အဲ့ဒီလူႀကီးက သမီးတို႔ကို ေခၚလာေပးတဲ့အေဒၚႀကီးကို သမီးတို႔မျမင္ဘူးတဲ့ ေငြေတြအမ်ားႀကီးေပးလိုက္တာ အဲ့ဒါေတြကို သမီးအမွတ္ရေနေသးတယ္။

သမီးအခုလို ဘ၀ပ်က္ရမယ္ဆိုတာ သိခဲ့ရင္ ေမြးစားအေဖ ဘယ္ေလာက္ရိုက္ရိုက္ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးခံေနခဲ့မွာပါ။ အခုလိုအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ႀကံဳရမယ္မွန္းသိခဲ့ရင္ အိမ္နီးခ်င္းအေဒၚႀကီး ဘယ္ေလာက္ အဆြယ္ေကာင္းေကာင္း လိုက္ခဲ့ျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။

အိမ္နီးခ်င္း အေဒၚႀကီးကို အစက သမီးကိုသနားေနတာလို႔ပဲ ထင္ေနခဲ့တာေပါ့။ ေနာက္ဆုံးမွ သမီးဘ၀ေရနစ္တာကို ၀ါးကူလို႔ထိုးလိုက္သူပါလားဆိုတာ သိလိုက္ရေတာ့တယ္။ အဲ့လို သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သမီးသိပ္ကိုေနာက္က်သြားၿပီ ဆရာမရယ္။

ခေလးမရဲ့ အျဖစ္ေတြကို နားေထာင္ေနရင္း စိတ္ထဲလည္း မေကာင္းျဖစ္မိတယ္၊ ဘာေၾကာင့္မ်ား အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ခေလးေတြကို အလိုဆႏၵမရွိပဲ အခုလို အလုပ္လုပ္ေစရတာလဲ၊ ဘယ္လိုလူေတြကမ်ား သားသမီးခ်င္းကိုယ္ခ်င္းမစာ အခုလိုလုပ္ခဲ့ၾကတာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ အမ်ိဳးေကာင္းသမီးေလးေတြ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ဘ၀ပ်က္ခဲ့ရတာလဲ စတဲ့စတဲ့ ေမးခြန္းေတြကိုေတာ့ က်မရင္ထဲမွာ ကိုယ့္ဘာသာပဲေမးေနမိတယ္။

တခ်က္တခ်က္ က်မရဲ့ေမးခြန္းေတြ ဟိုေရာက္ဒီေရာက္ျဖစ္သြားတာ သူငယ္ခ်င္းက ရိပ္မိၿပီး အမပင္ပန္းေနရင္ က်မဆက္ေမးရမလားဆိုေတာ့ ရပါတယ္ညီမ ဒီေန႔အဖို႔ ေမးခြန္း ေတြ ထပ္မေမးသင့္ေတာ့ဘူး ထင္တယ္လို႔ေျပာၿပီး စကားျဖတ္လိုက္ၾကတယ္။ၿပီးေတာ့ က်မတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဒီခေလးမေလးကို ေဆးခန္းျပဖို႔တိုင္ပင္ျဖစ္ၾကပါတယ္။

(၅)

ေနာက္တေန႔ မယ္ေတာ္ေဆးခန္းကို ခေလးမေလးအတြက္ ေဆးစစ္ေပးဖို႔ ေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္။ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္မွန္းမသိ ေရာက္ၿပီးရင္းေရာက္ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တာ၀န္က် ဆရာမေလးေတြႏွင့္ေတာင္ ရင္းႏွီးေနပါၿပီ။ ခေလးမေလးအေၾကာင္းကို တိုရင္းလိုရွင္း ေျပာျပလိုက္တယ္။ တာ၀န္က်ဆရာ ဆရာမကလည္း ခေလးမေလးကို ေသြးစစ္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့ေဆး၀ါး ကုသမႈေတြ လုပ္ေပးပါေတာ့တယ္။

ေဆးခန္းအေျဖထြက္္ဆိုခ်က္ကို သိလိုက္ရေတာ့ က်မေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္၊ ခေလးမေလးမွာ (AIDS) ေရာဂါ ကူးစက္ခံေနရၿပီေလ၊ သူမရဲ့ မိန္းမခိုတ၀ိုက္မွာလည္း အနာေတြေပါက္ေနလို႔ ေဆးကုသခဲ့ရတယ္။

က်မလည္းတခါတေလ ရုံးဆင္းခ်ိန္ သမီးေနေကာင္းလား ဘာစားခ်င္လဲစသျဖင့္ သြားေမးတဲ့ ေန႔ေတြဆိုရင္ ျပာျပာသလဲ အခန္းထဲက အေျပးတပိုင္းထြက္လာတဲ့ မ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ရတာ သူမဘ၀အတြက္ လုံၿခံဳတဲ့ အရိပ္အာ၀ါသတခုကို ရွာေတြ႔သြားလို႔ စိတ္ခ်သြားတဲ့ ပုံမ်ိဳးေလး၊ ေတာ္ေသးရဲ့လို႔ပဲ ေအာက္ေမ့ရေတာ့မွာပါ။

သမီးေနေကာင္းသြားရင္ ဘာလုပ္မလဲ ျမန္မာျပည္ကို ျပန္ခ်င္သလားဆိုေတာ့ သမီး မျပန္ရဲဘူး ဆရာမ၊ ဒီအျဖစ္ေတြကို အေဖတုိ႔သိရင္လည္း သမီးကို သတ္ၾကလိမ့္မယ္၊ ဒီမွာ သမီး ေက်ာင္းေနခြင့္ရရင္ေတာ့ ေနခ်င္တယ္လို႔ေျပာရွာတယ္။

အခုေတာ့သဇင္ေလးကို ေအ့စ္ေ၀ဒနာသည္ေတြ ေနထိုင္တဲ့ေဂဟာေလးကို ပို႔ေပးလိုက္ပါၿပီ၊
ေက်ာင္းေနမယ္ဆိုလည္း သူမရဲ့ဘ၀ေလး ေအးခ်မ္းေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ ေနႏိုင္ပါလိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ က်မကေတာ့ သဇင္ေလးရဲ့ အနာဂတ္ေလး တစုံတရာ လုံၿခံဳသြားသလို သဇင္လိုပဲ ေနာက္ထပ္ က်န္ေနခဲ့တဲ့ အမ်ိဳးသမီးေလးေတြရဲ့ ဘ၀ေတြလည္း လုံၿခံဳမႈေတြရွိေစဖို႔အတြက္ တတ္စြမ္းသမွ် ႀကိဳးစားၿပီး ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးေနဦးမွာပါ။

(၆)

မေန႔ညက က်မအိပ္မေပ်ာ္ျဖစ္ခဲ့တယ္၊ အိမ္သားေတြကေတာင္ အလုပ္ပင္ပန္းလို႔လား မ်က္ႏွာလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ေမးၾကေပမယ့္ ေမးခြန္းေတြကို က်မျပန္မေျဖမိပဲ ႏႈတ္ဆိတ္ေနမိတယ္။

မနက္ျဖန္ဟာ ႏို၀င္ဘာလ (၂၅) ရက္ေန႔ေလ။

အမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚအၾကမ္းဖက္မႈ ပေပ်ာက္ေရးေန႔၊ ဖဲႀကိဳးျဖဴေန႔ မဟုတ္လား။

ဘယ္လိုပဲ က်မတို႔တတ္စြမ္းသမွ် လုပ္ကိုင္ေပးေနၾကတယ္ဆိုဆို အမ်ိဳးသမီးေလးေတြရဲ့ ဘ၀ေတြ မပ်က္စီးသင့္ပဲ စကၠန္႔ႏွင့္အမွ် ပ်က္စီးေနၾကရဆဲ ျဖစ္ေနရတာေတြ။ တေန႔တျခားေတာင္ ပိုပိုၿပီး ဆိုးသည္ထက္ဆိုးေနၾကရရွာတာေတြ ေတြးၾကည့္ေနမိရင္း သက္ျပင္းေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်မိေနေတာ့တယ္၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ႏိုင္ငံတကာအမ်ိဳးသမီးမ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္မႈပေပ်ာက္ေရးေန႔မွာ က်မတို႔ စကား၀ိုင္းေတြ ျပဳလုပ္ၾကရမယ္ဆိုရင္ အဲ့ဒီစကား၀ိုင္းေတြမွာ က်မတို႔ဘယ္လိုမက္ေဆ့ခ်္ေတြ ေပးၾကမလဲ။

ဘယ္လိုကူညီေျဖရွင္းမႈေတြလုပ္ေပးရင္ အမ်ိဳးေကာင္းသားသမီးေလးေတြ ဒီထက္ပိုလို႔ အနာဂတ္ေတြ လုံၿခံဳလွပေစႏိုင္မလဲ က်မတို႔ေသေသခ်ာခ်ာပဲ အေျဖရွာေဖြၾကရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေတြဟာ က်မတို႔ အမ်ိဳးသမီးထုအတြက္သာမက လူသားထုတရပ္လုံး အတြက္စိန္ေခၚမႈ တရပ္ပဲလို႔ က်မေျပာခ်င္ပါတယ္။ က်မတို႔ေတြ ဒီထက္ပိုလို႔ အလုပ္ေတြ အမ်ားႀကီးလုပ္ေဆာင္ၾကရပါလိမ့္မယ္။

ကမာၻႀကီးၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔၊ က်မတို႔ အမ်ိဳးသမီးထုေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔၊ ကမာၻ့လူသားေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ က်မတို႔ေတြ ဒီထက္ပိုလို႔ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီး အစြမ္းရွိသမွ် လုပ္ေဆာင္ၾကရပါ လိမ့္မယ္။

ဖဲႀကိဳးျဖဴေလးေတြ တပ္္ဆင္ၿပီး တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈေတြႏွင့္ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေျဖရွင္းၾကပါစို႔။

အင္ၾကင္းေမ။

၂၅-၁၁-၀၉။

ည-၁၁း၄၅မိနစ္။