ေလာကႀကီးက မတရားဘူး

ေလာကႀကီးက မတရားဘူး

ေမာင္ရန္လင္း တစ္ေယာက္ ေျမာက္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ ေနအိမ္အနီးရွိ ေရအိုင္ထဲတြင္ ေဆာ့ကစားေနသည္။ ငါးကေလးမ်ားအား လုိက္လံ ဖမ္းဆီးေနသည္။ ခဏအၾကာ “အား” ခနဲ ေအာ္သံႏွင့္အတူ ေရအိုင္တစ္ခုလံုး ရဲရဲေတာက္ နီရဲသြားသည္။ ထိုအခါမွ မိခင္ျဖစ္သူသည္ အေျပးအလႊား ေရာက္လာကာ ေမာင္ရန္လင္းအား ေပြ႔ခ်ီ၍ ၾကည့္ရႈမိေတာ့သည္။ ေမာင္ရန္လင္း ေျခဖ၀ါးတစ္ခုလံုး ေသြးသံရဲရဲႏွင့္ ဟက္တက္ ကြဲေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ပုလင္းကြဲေၾကာင့္လား၊ သံျပားေၾကာင့္လားေတာ့ မသိ။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ရိွ သုခကုသုိလ္ျဖစ္ေဆးခန္းသို႔ ေရာက္လာေတာ့သည္။

ေဒါက္တာ ထူးထူးေက်ာ္ႏွင့္ သုခကုသိုလ္ျဖစ္ ေဆးခန္းမွ သူနာျပဳဆရာမမ်ားက ၀ိုင္း၀န္း၍ ကူညီေဖးမ ကုသေပးေတာ့သည္။ ကြဲသြားေသာ ေျခဖ၀ါး မွ ဒဏ္ရာအား ထံုေဆးေပးကာ ေဆးထည့္၍ ခ်ဳပ္ေပးလိုက္သည္။ ေမာင္ရန္လင္း ခမ်ာ နာက်င္လြန္း၍ ငိုရွာေတာ့သည္။ အငိုတိတ္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္း၍ ေခ်ာ့ျမဴျခင္း၊ Pucci Cake မိသားစုမွ လွဴဒါန္းထားေသာ ဘီစကစ္ထုတ္အား နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္) ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္သူကေပး၍ နာက်င္မႈ ဒဏ္ရာ ေပ်ာက္ကင္းေအာင္ “သတိၱရွိတဲ့ ေယာက်္ားေလးကြ၊ ဗမာ့ေသြးကြ” ဟူ၍ အားေပးကာ ေခ်ာ့ျမဴ ခဲ့ရသည္။ ဒဏ္ရာကို ခ်ဳပ္ေပးအၿပီး ပိုးသတ္ေဆး ထိုးေပးကာ ေဒါက္တာ ထူးထူးေက်ာ္ႏွင့္ ေမာင္ရန္လင္း၏ မိခင္ႏွင့္အတူ အမွတ္တရ ဓါတ္ပံုရိုက္ကူးေပးခဲ့သည္။

(၂) ေတာင္ဒဂံုၿမိဳ႕နယ္ေန ဦးေက်ာ္ေက်ာ္ဦးႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူတို႔သည္ တစ္ေနကုန္ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွား ခဲ့ရသည့္အတြက္ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္မႈတို႔ကို အနားေပးျခင္းျဖစ္ေသာ အိပ္စက္ျခင္းျဖင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေတာ့သည္။ နံနက္ လင္းအားႀကီး (၄း၀၀) နာရီခန္႔တြင္ “ဗြမ္း” ဆိုေသာ အသံကို ၾကားမိသည္။ အိမ္ေအာက္မွ ငါးပြက္ေလသလား၊ အိပ္မက္ေလလားဟု ထင္မိကာ ျပန္လည္အိပ္စက္ မိေတာ့သည္။ နံနက္ (၅း၀၀) နာရီခန္႔တြင္ ေျခရင္းတြင္ အိပ္ေနေသာ မိမိတို႔၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားငယ္ (၉) လအရြယ္ ေမာင္မ်ိဳးေက်ာ္ေက်ာ္အား လက္ျဖင့္ စမ္းမိသည္။ မရွိေတာ့ . . . သားငယ္ေလး မရွိေတာ့။ အနီးနားတြင္ ထ၍ ရွာမိသည္။ မရွိ။ အိမ္ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ရွာမိသည္။ မရွိ။ မိမိတို႔တဲအိမ္၏ ၾကမ္းခင္းတြင္ အေပါက္တစ္ခုရွိေနသည္။ ထိုအေပါက္ထဲသို႔ ေျခေထာက္ျဖင့္ ထိုး၍ ေရအိုင္ထဲသို႔ စမ္းၾကည့္သည္။ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုကို စမ္းမိသြားသည္။ အလ်င္အျမန္ျဖင့္ ထိုခႏၶာအား ၀ိုင္း၍ မၾကည့္ေသာ္ သားငယ္ေလး ေမာင္မ်ိဳးေက်ာ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနေတာ့သည္။ တစ္ဦးတည္းေသာ သားငယ္ (၉) လအရြယ္ ေမာင္မ်ိဳးေက်ာ္ေက်ာ္သည္ အိပ္ေနရင္း ထိုၾကမ္းေပါက္မွ ေရထဲသို႔ က်သြားျခင္း ျဖစ္ေတာ့သည္။ သားငယ္ေလး အသက္မရွိေတာ့။ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)မွ ေမာင္မ်ိဳးေက်ာ္ေက်ာ္၏ ရုပ္အေလာင္းအား သြားေရာက္သယ္ေဆာင္ရေတာ့သည္။ က်န္ရစ္သူ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္တကြ ရပ္ကြက္သူ/သားမ်ား၊ နာေရးကူညီမႈအသင္း(ရန္ကုန္)က ၀န္ထမ္းမ်ား၊ အသင္းသူ/သားမ်ား အားလံုး ေၾကကြဲၾကရသည္။

ထိုအေၾကာင္းအရာ ႏွစ္ခုအား စမ္းစစ္ၾကည့္ပါက မိဘတို႔၏ ေပါ့ဆမႈ၊ အုပ္ထိန္းျခင္း ေပါ့ေလွ်ာ့မႈ ဟု အျပစ္တင္ မရ။ လူႀကီးမိဘမ်ားသည္ စား၀တ္ေနေရး က်ပ္တည္းမႈ၊ ဘ၀ခရီးၾကမ္းကို ရုန္းကန္လႈပ္ရွားရမႈ … စသည္တို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔၏ ရင္ေသြးငယ္မ်ားအား အခ်ိန္ျပည့္ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ျခင္း၊ အခ်ိန္ျပည့္ မၾကည့္ရႈႏို္င္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေတာ့သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္ ရင္ေသြးငယ္မ်ား ဆံုးရႈံးရျခင္းမ်ားသည္ မိခင္ ဖခင္တို႔၏ အျပစ္လား … ?

မိခင္ ဖခင္တို႔၏ ဂရုမစိုက္မႈေၾကာင့္လား … ?

စီးပြားေရး က်ပ္တည္းမႈေၾကာင့္လား … ?

ဆုိး၀ါးလွေသာ ဘ၀ကို ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရမႈေၾကာင့္လား … ?

ပတ္၀န္က်င္၏ ဆိုးက်ိဳးမ်ားေၾကာင့္လား … ?

မည္သို႔ျဖစ္ေစ … ေလာကႀကီးကိုဘဲ အျပစ္တင္လိုက္မိေတာ့သည္။

ေလာကႀကီးက မတရားဘူး။

ေက်ာ္သူ